зло (прил.)
и што бех на христиани добро учинила, и кој зло ми чинеше ја не му се љутех и трпех сѐ што ми чинеха лошо, и некои што беха у жалби и неволи — и јас плачех и жалех со них барабар, или некого от греховни работи отвратих, или си задржих јазик от клетви и л’жи и от праздни зборови, — сите мои добри работи видох ги како днеска учинени и се зарадувах.
„Избор“
од Јоаким Крчовски
(1814)
- Верно е, птиците се чудни животинки. Пеат, на човека зло не му мислат.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Со ред сите пи врвеше во главата, а штом ќе дојдеше до Нешка Рожденкина, некако умот му се завртуваше и не можеше ни зло ни добро за неа да мисли.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Ќе собирате ли доброволни прилози за мене?“ Ѓаволски им ги замрси конците па квичеа и не можеа да проговорат од збунетост надевајќи се дека сето тоа нема да се заврши зло за нив.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Ја завлече главата во биковскиот врат и стана презрив и тврд, се стемни чиниш цел живот да се хранел со гавранови срца. „Во зло време се задеваш со мене.“ И гласот му беше темен.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Ако не зло, јас не можам да земам за зло, ако зло, тогаш ич не кажуј.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
— Море зло, кој ќе прави зло на царски човек, туку пак реков да не излезе наопаку разбрано.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
14. КОЈ ПЕЕ НЕ МИСЛИ ЛОШО - и кој пие зло не мисли, но арно не прави, па затоа грлест со својот глас пошол во таквото отсуство на мисли да се дави... љубовта е како кашлица - од луѓето не се покрива!
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
Оти како можев да признаам дело зло мое, кога по налог туѓ, под принуда, а не од срцето мое извршено беше?
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Та така и јас, кога со прстот проаѓам по букви непознати, ја чувствувам нивната топлина, топлината на буквите, и светлината нивна ја гледам, оти секоја топлина има и своја боја, и знам дали записот говори за студено или за топло, за мрачно или за светло, за арно или за зло.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Мојот дух се побуни немирен, какви неверници, јас Библија читам, зло не мислам за правда глава давам.
„Портокалова“
од Оливера Доцевска
(2013)
Потсвеста на Рада ѝ сугерираше дека резултатот може да биде и позитивен. Цела недела на зло ѝ играше око.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
