згази (св.)
А тој надуењак чорбаџиски, ако нејќе да биде цигански кум, нека излезе од верата рисјанска надвор, нека згази на адетот!
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Тешко е, мачно, страшно е В твоата земја таткова дека за прв пат солнцето со радост те огреало, дека за прв пат ваздувот со мирис благ те запоил, дека за прв пат земјата со слаба нога нејака си ја згазил и проодил – да тлееш и да гаснееш, како на црна туѓина, и да те враг, нов сајбиа, земјата што ја заграбил, напреки гледа секога.
„Робии“
од Венко Марковски
(1942)
- Разбравте за бегот во Царевдвор. Така ќе мине секој од вас, ако научам дека од денес на мравка да сте згазиле... Толку...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
ШЕФОТ: Значи, една година пред ти да го преземеш 212, кај насипот беше згазена жена. Велат, лична како јаболко.
„Го сакате ли Дебиси“
од Лазо Наумовски
(1973)
А ние одиме и забидуваме да не згазиме глава, нога, црева човечки.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
А од Пржницана извира вода, вели, сегде кај што сум згазила со нога излегува вода, вели.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Стануваа, ама тие си знаат како стануваа: со алкање, да не згазиш некого во прескокањето, да не му го прекинеш сонот, дишењето.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Тогаш глупавиот Методија со тешката чизма му згази на вратот и му рече: - Абе оште ше пееш, ше те обесам! - и ни пет ни шест, зеде едно јаже и го фрли на таванот.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Кејтеновиот син, кога ме виде, сиот се згрчи, како да згазил на срча со боса нога.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Ѝ пишуваше: „Ти благодарам што заборави на сѐ и ѝ згази на љубовта наша...
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Долу, на подот, Жења прета ко згазена трева.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Однадвор слушам: — Италија ја окупира Албанија, нападната е Грција, Костур е веќе згазен! Мобилизација, мобилизација!
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Може сами да ни тргнаа нозете. „Да не ми платно згазите“, ми идат гласовите на Струма Количовска и Воскресија Мукаетова.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
О, ангелче со скршено крило, љубовен звук, згазен во цут!
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Секогаш во секој момент ќе постои возбудувањето од победата, задоволството од згазувањето на непријателот кој е беспомошен.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Непромислено влегов во стапица, за еден миг си го згазив планот.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Чувствуваше дека младоста ѝ беше згазена под патријархалниот валјак на семејството.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Среќата се живее само на почек додека безочните и неа не ја згазат.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Поништен документ.
Се враќаш таму кајшто
смеата е изнасилена
хуморот црн
а слободата
згазена
небаре догорче
на споредна
и слепа
улица.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Го извади појасот и го тресна од земја. Ја згази токата со стапалото.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
