збрише (св.)
Скоро е полноќ. Кафеаната кипи како котел зовриена вода. Виното збриса грижи. Вон останаа и Вчера, и Денеска, и Утре.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Со темницата дојде сонливо ветре и го збриша сладникавиот мирис на тагата.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
За какви пороци говориш ти? Ние ќе го збришеме гнилежот.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Под твојот кревет дреме пеколот. Експлозивите ќе ги збришат долните страсти и оргиите.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Беа поминати како ветер и ја имаа збришано надолу по една долка меѓу стеблата.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Го нема веќе ни германското врескање, ни нивното заканување, ни кантите со бензин приготвени сѐ наеднаш и подмолно да збришат и голтнат.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Берлинчани се борат да го разубават својот град и во тоа вложуваат огромни напори и се надеваат дека ќе успеат во своите потфати и така да ги збришат трагите од војната.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Додека „трчавме“ низ Версај, подолго останавме во оној салон каде што е потпишан Версајскиот мир и каде што на парче зелена масае скроена судбината на македонскот народ, каде што версајските „миротворци“ Македонија ја парчоса на три дела и им ја дадоа на три балкански држави како да сакаа само со потписи да го збришат постоењето на еден цел народ.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
- Така ќе му рече и потоа ќе го збрише, ќе го земе во нејзините добри, светли прегратки.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Игуменот продолжуваше да им раскажува дека сѐ некоја несреќа го следела манастирот: токму кога ќе завладеела благосостојба во него - ќе зафател пожар и сѐ ќе збришел.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Никогаш за толку кратко време големите разлики на овие луѓе не биле толку брзо збришани, претворени во заедничко верување.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Просперо предизвикува бура којашто треба да ги збрише неговите стари непријатели од брегот на островот.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
И по многу такви измачувања и кршења, со еден извик збриша секаква помисла на неа: „Зарем будала ќе прави од мене!“
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
I. Прво, споменот на сѐ што се случи на едната и на другата страна од почетокот на месец март 1585 до нашето доаѓање на престолот и за време на другите претходни нереди и за време на овие, да биде збришан и згаснат, како нешто што не се случило.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Испарив, збришав, исчезнав, се изгубив, одмаглив, на петите им дадов ветер!
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Сѐ уште го чекам оној скитник кој со своето арго ќе го натера судијата да збрише.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Приказната датираше всушност од средината на шеесетите, од времето на големите чистки во кои вистинските лидери на Револуцијата беа еднаш засекогаш збришани.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Остана таму, го заборавија човекот кога ги разотворија вагоните, како да ги збриша некоја разулавена ветрушка и ги настега во нив, замижувајќи им ги очите, затапувајќи им ги главите и така, возот свирна, исписка, како со човечки глас да се огласи и веќе никој не можеше да го запре.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Мислите и дејствијата кои, еднаш откриени, значат сигурна смрт, формално не се забранети, а бесконечните чистки, апсења, измачувања, затворања и испарувања не се вршат како казна за престапи што навистина биле направени, туку за да се збришат поединците кои би можеле да направат некој престап во иднина.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Првите никулци на јаничаризмот можеа да се најдат во македонската фаланга, потоа во преторијанската гарда на римската империја, кај елитните стрелци на Руската империја, кај египетски Мамлуци Императорите имаа доверба во одбранбените елити на своите гарди кај кои беше тотално збришан првичниот идентитет, речиси засекогаш најдени во тотална амнезија во однос на своите блиски, на својот народ.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
