зборува (несв.)
Има пак некои што зборуваат: „Зошто е словенската азбука?
„За буквите“
од Црноризец Храбар
(1754)
Не го создал Бог прво еврејскиот јазик, ниту римскиот, ниту грчкиот, туку сирискиот на кој што зборувал Адам, и од Адама до потопот кога Бог ги разделил јазиците при вавилонската кула*: „Размешани беа јазиците.“
„За буквите“
од Црноризец Храбар
(1754)
А не знаат, кутрите, што зборуваат дека на три јазика Бог наредил да се пишуваат книги, како што пишува во евангелието: „И имаше штица напишана на еврејски, римски и грчки.“
„За буквите“
од Црноризец Храбар
(1754)
– „Море колку за нив знаеме оти се сторија од брат и сестра две пилиња, му рекле сите, туку тој век друг бил, кога шетал Господ по земи и светците, да слушале луѓето што зборувале, а пак севишниот век повеќе ѓаволот шета по земјава, да од тоа тебе не те веруваме да си бил штрк.“
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Ако се Бугари, арно, - ќе се разберам; ами ако се Турци или Власи или Арнаути, како ќе се разбирам за да зборувам?“
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Во тоа време Силјан си седеше до баџа и го слушаше сето ова што зборуваа.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Нападите на Вестготите, Остготите, Хуните, Аварите, Антите, Словените, Србо-Хрватите, Бугарите на Византија се сменуваа еден по друг и поради таа причина византиските историчари зборуваат за сите тие народи, па и за Словените и Антите.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
90. Мисирков зборува за „возродување”, „пробудување“, „собудување“ и сл. како процес во Македонија што поинтензивно се развивал од крајот на 80-тите години на минатиот век, но кој не само што траел, туку почнал и уште посилно да се распалува во 1903 год. особено по Востанието.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
„Мисирков помина овде. Зборувавме со него на долго и на широко.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
СЛОБОДАТА: Јас сум онаа за која ти многу често си зборувал, во која си се колнел. Јас сум твојата сакана…
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
ДИМО: Што зборуваш, синко! Кому го оставаш татко ти…
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
ВЕТА: Не зборувај така, Тодоре! Кој мене ќе ме земе!
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
Тој често ми зборуваше: останал вака вдовец, како јас сега и на старост се оженил.
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Милувам, за љубов да ми зборуваш - да ја имам и да ми ја даруваш!
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Да молкнеш! Да не те чујам веќе така да зборуваш!...
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
ТОМЧЕ: Стојанке! Не зборувај така! Уште еден збор таков ако ми речеш, ќе те отепам!
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
СТОЈАНКА: Јас зборувам како што е. Довечер давам збор за друг.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
ЕФКА: Море, Томче, не слушај ја ти неа: едно мисли, друго зборува. Од мака, многу е сакалдисана.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
ДЕПА: У господ да брани!... Што зборуваш така?
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
МАРА: Кажуваш многу врнело. Зборувај како поминавте со Анѓелета? (Сите придобрани до него чекаат одговор, а Мара му притурува во филџанот).
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
