зашушка (св.)
Детето полека се спушти на сламата, која што зашушка под него и длабоко се издиши.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Волците слепо ја следеа по бескрајното снежно море и ја оставија, а таа, како да си дојде на себе: далеку ги заобиколуваше јуруците, се плашеше од нивните развлечени песни; ноќе го грееше под срце нејакиот пород и се разбудуваше дури и кога по земјата ќе зашушкаа ланските дабови лисја.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Седиме тројцата згрчени над разгореното мангалче и чекаме да зашушкаат над нас крилја на диви пајки, да шлапне водата од нивното паѓање.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Долниот крај од антеријата му се размавта и зашушка.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Во близината зашушка трева. Се зачуја стапки. Сите погледнаа натаму.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Под неговите прсти зашушка копнеж, паричка со лик на рудар - ударник. „Силен си, Мироне“, рече Отец Симеон. „Имаш душа мирислива како селска ливада.“ Илјадаркава ќе ти ја вратам кога ќе добијам на лотарија.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Освен шумолењето на лисјата, во воздухот се движеа и други ноќни шумови - ут ќе писнеше, еже ќе зашушкаше во сувата трева, осамен стар лисец ќе залаеше.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Носот зашушка, исфрлајќи го анализираниот воздух.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Трските зашушкаа. И невидлив, Водомар пееше: Дојде де и дојде час, Пуфи Паф е меѓу нас, Шумшул- град го чека спас.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Пред нас бришан простор, напред беа другарите, а одзади само еден партизан, слушнав мината како зашушка и знаев дека ќе падне близу.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
