затвори (св.)
Во 1890 год. се издигна голема трикатна зграда во која од јануари 1891 год. се отвори пропагандната „Богословско-учителска школа”, за да се затвори по половина година.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
По ова што стана вечерва, да чуе светот дека сум ти ја дал Симка без пари: подобро да го затворам дуќанот! Што е ред за мома, ќе платиш!
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Кој ни запусте, затвори дуќани, куќи високи?
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
6. Исцедете, ограбете пот и труд и меса голи, уста пуста затворете да не каже оти боли.
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
Ќе те турчи!... Верата ќе ти ја мени!... Во харем ќе те затвори и ќе те забули!... Каде полошо од тоа!...
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
- Зошто? Те тепаа? - Ме тепаа и ме затворија. - А Аким те попари, а?
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
- Да му ја затвориме вратата и да го плашиме.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
- ... Ги затвориле. Инспекторката вели дека говореле против црквата.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Отвориле предвреме, или затвориле по одредениот час.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Арно ама, портата е затворена. Роднините стојат пред порта со стапови в раце и не пуштаат никого да влезе.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Затрепте неколкупати и ги затвори клепките, па мижејќи одговори со немо нишање на главата.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Го пропушти да влезе, а тој, надвадувајќи ги своите мртви нозе, ја повлече со себе и ја затвори вратата.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Се затвори. Го стисна во себе јачкањето и брановите на треската.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Кај се сега оние раце нежни што книгана отворена ја милуваа Зад прозорот веќе тивко снежи и снегулки босоноги претрчуваат Кај се сега овие раце бледи толку книги во есента што затворија Зарем веќе над новите редои надвесени занесено се уморија Кај се кај се Јас ги чекам чекам над книгата напуштена да затреперат Но место нив сосем сосем леко по листојте зашумува само ветрот Рацете ги нема нема нежни Прашањето в грло ѕвони испокинато Одговорот надвор снежи Снегулките тажат по нив непрекинато.
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Кој инаку ќе ми ги затвори очите кога горнион ќе ме викне.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Оние што беа свртени кон југ се напрегаа да ѕирнат зад голиот за да го видат неголемото плодно земјиште скржаво да затвори стотици гладни усти. Судбината - алкохоличар. Како тој.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Им турија сено и слама на коњите, го затворија авурот, ја заклучија вратата и отидоа во анот да ги сушат мокрите алишта на огништето.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Султанот се намурти и му даде заповед на везирот: – Веднаш да се затвори Фрања Заја, австрискиот пратеник кај нас и наредба до Казим-паша во Будим да се расправи со тој бунтовник.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
II дел ВО КОНАКОТ каде што ги затворија грабнатите деца настана страшна пискотница.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Му ги затвори очите го грабна на крилата и го однесе во царството на соништата...
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
