заноќи (св.)
БАБА АНЧА: Тој самиот ми рече, дека квечерум, штом се заноќи ќе дојде кај мене.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Или пак, ако мораа и да заноќат, тогаш тука во неговата близина, сега ќе постоеше некој друг, кому би можел да му речеш нешто секој миг; кому, ако ништо друго, би можел барем да му помогнеш, а тој, ако не со збор, тогаш барем со некое движење, со некое одмавнување, би можел да ти одговори, или барем да ти даде знак дека те чул.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
„Ох, само да знаеш колкупати си имам речено: Зошто оние јуначишта ја одминуваа мојата куќа и не заноќуваа кај мене!?
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
2. Стои на брегот морав од залезот Јалов и опустен ќе заноќи како болник на носило од горчлива трева.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Што се однесува до сегашнава моја положба, јас се чувствувам како оној патник- намерник кој иако сеуште не го изодил долгиот пат што наумил да го совлада, наеднаш, без некоја јасна причина, откако заноќил в туѓа куќа и убаво си отпочинал, се разбудува со чувство дека нема повеќе ниту намера ниту волја да оди понатаму.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
