занемари (св.)
Изгуби претстава за време, занемари фамилија, живот.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Со него би можеле да се согласиме само во случај да ги занемариме силните и сѐ побројни докази за штетните последици од ендемската наркоманија во најзагрозените општествени групи.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Исто како што хирургот, при операција на срцето, не може да го занемари телото што го опкружува срцето, така и за преведувачот е погубно да го обработува текстот во изолација од културата.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Но кој ќе излезе накрај со таа питомост која и ни овозможува да преживееме, речиси во истиот момент си реков себеси дека можеби Ана (дека можеби Маргарита) нема да се симне на Монпарнас-Бјенвени (и не се симна), дека нема да се симне на Вавен, и не се симна, дека можеби ќе се симне на Распај бидејќи тоа е првата од двете преостанати можности, па кога ни тука не се симна и кога сфатив дека останува уште само една станица каде што би можел да ја следам наспроти последните три каде што веќе сѐ би било сеедно, пак ги побарав очите на Маргарита на прозорското стакло, ја повикав од таква тишина и неподвижност што тоа мораше да допре до неа како зов, како бран, ѝ се насмевнав со онаа насмевка која веќе ни Ана не можеше да ја занемари, која Маргарита мораше да ја прифати иако не го гледаше мојот одблесок камшикуван со полусветлото на тунелот што веќе избиваше на Данфер-Рошро.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Ако се занемари или прикрие дел од оваа логика, тогаш се станува промоциски критичар.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Вокменот го руши контекстот на постоечката текстура на градот и ја провоцира логиката на урбаното, бидејќи градските планери досега по правило се занимаваа само со просторните димензии на соѕиданото, занемарувајќи го акустичниот аспект.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Едно друго окружување, Физичкиот простор, им овозможува на учесниците да истражуваат еден интерактивен лавиринт каде што секој чекор кореспондира со еден музички тон, сите продуцирани со живи видео слики што можат да се движат, намалуваат или зголемуваат, ротираат, со занемарување на вообичаените закони на причината и ефектот.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Тоа го навестува на дистанца од неколку столетија; треба да се смета токму врз таа скала, вардејќи се од тоа да се занемари квалитетот на едно мошне разнородно историско траење: неговото забрзување и неговата квалитативна смисла се такви што е можно, исто така, да се излажеме дека мудро проценуваме следејќи ги минатите ритми.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Главниот предмет беше латински, и јас наскоро открив дека другите предмети можат малку и да се занемарат доколку латинскиот ви е добар... живеевме во еден стан во јужниот, односно во стариот дел на градот”.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Растејќи сред заканата од нуклеарна војна, атентати на саканите лидери, индустриски систем што пропаѓа, огромни национални долгови, религиозни фундаментализми (Христијанско-Еврејско-Исламски) кои фанатично сеат омраза и нетолеранција, стекнати дефициенции на имунитетот и неразбирачко занемарување на екологијата, тие развија здрав скептицизам во врска со колективните решенија. okno.mk | Margina #32-33 [1996] 46
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Можеби поради неговата упорна индивидуалност, тој е веројатно не толку игнориран, колку занемарен од критичарите, кураторите и историчарите на коишто честопати им делува „болно еретично“, како што вели Peter Schjeldahl.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Сместувајќи се во Grand Hotel Villa de France, кадешто Матис бил инспириран да ги наслика своите одалиски, во градот кој порано го беше инспирирал Римски-Корсаков да ја напише својата Шехерезада, ги истражувавме пеш забрзаната, миризлива Медина, Гранд и Петит Сако и касабата; повеќе сакавме да се загубиме без професионална помош, одбивајќи ги непријатно лепливите наводни водичи и занемарувајќи ја изненадувачки антисемитската тирада на едниот од нив; серенадите ни ги пееја градските певци секое утро и муезините пет пати секој ден молејќи се преку разгласот од минарето на блиската џамија; одлучивме својот прв невин излет во исламот да го продолжиме низ брегот.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
За мнозина од нас многу е лесно да се занемари или површно да се појми страв, страдање или начинот на кој психичката болка го мачи ментално заболеното лице.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Иако во графичкото изразување не постои ништо што навистина би ѝ одговарало на непрекинатата линеарност (размакот меѓу зборовите, крајот на редот и страницата се нормални графички конвенции што не можат да се занемарат) сепак ќе ви прикажеме пример за линеарно графичко изразување: слика десно Спиралата на карактерите од обете страни на дискот од Фестос го илустрира континуално линеарниот облик.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Потоа, занемарувајќи го мојот бес, продолжи: „Оттука понатаму, целата таа работа може да се реконструира, но не врз многу сигурни извори.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Без сонце, осмата куќа не ветува
долг живот, ако се занемарат
се разбира, исклучоците.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Тоа, промислено речено, беше сосема ефикасно, ако се занемари прецизноста на чие его се однесуваше оваа практика.
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
Не можејќи да го занемарат тој факт, Амбасадата во Атина сугерирала дека било многу тешко да се изврши "трансферот на македонските Словени".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“
од Тодор Чепреганов
(2012)
Костим, гламур и елоквентност нема да ја скрие твојата подлост ниту пак црвениот килим и раскош нема да занемари колкава си курва
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
