заграка (св.)
Некаде од соседните дворови долетаа уште три-четири врани, се спуштија на крушата и силно загракаа: - Гра! Гра! Гра!
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Се зачу орелот, заграка гавранот, и најпосле, слетувајќи на нивните раце со ѕунење, како шум од невреме на некое сеуште неродено лето, притоа правејќи го последното свртување и воздишка, се огласи соколот.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
И пак гавранот Гавруш Гаврушевски, скитник како и овие двајца, заграка: Опа, опа! Пупи Паф ќе копа!
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
- Спрегнете го него, - заграка гавранот. –тој нека ве влече преку пустелијава.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Петте гуски, не распознавав веќе која е мајката, а кои децата, луто загракаа и почнаа кавгаџиски да ги издолжуваат шиите штом натрапникот се наближи до нив.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
