завој (м.)
Тие ги испраќаа со жален поглед се’ додека не исчезнеа зад првиот завој, но немаа смелост да се испречат пред некој од нив за да го помолат шоферот да ги качи.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Се наведна, ја дигна покривката: од работ на нечистиот завој, месото на ранетата нога, долу беше натечено млако, темносино.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Потпирајќи се на една голема ластегарка и со завој на главата, под кој му стрчеа перчиња руси коси, тој застана пред војводата Питу Гули и, гледајќи го право в очи, го замоли да го прими во четата.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Неговиот бел завој стана нешто неразделно и дури неопходно за погледите на смелите борци од Мечкин Камен...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
- Здрав сум, војводо, не ми е ништо... - рече Цепенко кога виде како војводата гледа во завојот на неговата глава.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Кога огнот светна, на Горјана му се виде белиот завој на десната нога.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Му го собу чорапот, му ја изми раната, ја намачка со јод, ја преврза со завој и му го обу опинокот.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Напред одеше Гојан, а по него Огнен. На Огнен му беше левата рака преврзана со бел завој.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Неговиот другар со кого во болницата лежеа во ист кревет, со забите го кине копчето на џепчето од блузата, зашто двете раце и градниот кош му се изврзани со завои, ја вади со заби сликата на која му се жена му и син му и ја моли сестрата да му ја запне на штиците од вагонот; погледнува во сликата и испушта душа.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Кожата ми се крева до под колена и ме чеша, ме јаде под завојот.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Германците и Бугарите, кога, во 1941-та, повторно ја завојуваа Потковицата, покрај што ги обезбедија сите завои, сите усеци и мостови на Битолско Џаде, па мостовите и завоите на Црна, и мостовите и усеците на железничката линија, Германците, сами, на Чауле поставија осматрачница.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
— Таму, вели и се наведнува, ни го истргува завојот од рацете.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Го гледавме занемени: десниот образ сиот модринка, на челото фластер, десната рака во гипсен завој.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Целото тело ми беше во завои.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Заплеткан сум во завоите, двете раце ми се зафатени. Влечам. Стегам. Гровта сѐ уште... Прета...
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Кога крварењето упорно не престануваше, тој цврсто си ја завитка ногата со еден завој кој го ископа од тоалетната фиока и потоа го зацврсти со леплива лента. Маргина 34 89
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Потоа дојде една непријатност и тој ја зема штичката обвиткана со памук, ја бутна под повредениот прст, сето тоа го врза со завој, размислувајќи дека овој прст поради скок преку некаква дупка или поради некој нездогледан корен, поради охолост или лекомисленост - накратко, дека, се чини, е скршен во длабока врска со текот на овој живот и со судбината, а тој сега мора да се грижи за него како за некој што е далеку или избегал, па наслушна во длабочината, каде што како во некаков момент на болка се слушна уште некој глас. Маргина 36 57
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Тука за преврзување ми помогна Бугаринот. Јас му ги подавав завоите, а тој го преврзуваше.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Некои чекаа завој и чист алкохол, некои сируп и инјекција, некои нож или скалпел, некои загипсирана шипка...
„Три напред три назад“
од Јовица Ивановски
(2004)
Ги измив и прстите што не беа во завој а потоа бокалот вода што го истурив врз згазените лебарки ги одвлечка во канализацијата.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
