забрзано (прил.)
Забрзано ја испрати и се врати дома, потем, наведнат кон огледалото, долго и правилно ги триеше јадрите заби со четка.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Таа загрижено гледа во својот маж, му помага да седне. Тој забрзано дише.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
НЕДА: (Ја испраќа, потоа забрзано ги изнесува филџаните од кафето.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
МЛАДИЧОТ: (Сето време откако е влезен, седи во фотелјата и дише тешко, забрзано, со затворени очи, како да не му достасува здив.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Го прави тоа уплашено, забрзано, со очигледна намера што помалку време да остане во собата.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Отпрвин сеќава на подолги интервали, а потоа забрзано, струјкање на пресен воздух.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Отпрвин забрзано, со прекинувања, додека неговиот глас почна да звучи спокојно, му го раскажа својот план.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Арсо прошетува со светнатите очи над главите на луѓето и забрзано, како да рецитира, во еден здив одговара.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
На месечината понекогаш ќе светнеше стаклесто црно само по некој поглед, како поглед од истечено око, ќе проблеснеше само по некој отскриен заб, но сега сето се престори во некакво чудно сновење околу неговата пилана, едно такво забрзано одминување, при кое секој од нив, со една чудна фанатичност во таа проклета осамена недоверчивост во оние сиви, изребрени тела, како да мораше да мине на секое место, така што неколку пати се случуваше да се судрат по два, а притоа само остро ќе прикрцкаа нивните очници.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
XVIII Германците најпосле решија да ги спроведат своите заканувања: забрзано се приготвуваат да го запалат селото.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Се разделивме тихо и забрзано се стопивме во сенките на бавчите.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Снегулките забрзано налетуваат врз прозорецот и крцкаат како ситни парченца стакло.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Посилниот забрзано се издиша уште малку и рече: - Не ми е грижа како лажете, копилиња.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Некое чудно чувство набабруваше во него, телото му е напнато, сè е затегнато во него, мислиш ќе се скине нешто, а нозете му потреперуваат, дишењето му е забрзано и шумно.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Животот во Сурен врви забрзано, зашто ваков пулс се транспортира од срцето на Париз.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Богуле ѕиркаше низ цепот од вратата и ги гледаше што прават и му врвеа возбудливи трпки по телото, срцето забрзано му биеше, здивот му запираше.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Кон таму, забрзано јаваа шестмината вооружени Турци.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Кога го виде Китан шишето, како господа да го виде; накреваше на него, отпиваше забрзано и го жулкаше Анка по раката што се држеше за шипките; пиеше и сѐ така го жулкаше молчејќи како нем човек; лицето му блескаше од радост; од очите му избиваше некоја чудна светлина од задоволство, од радост, од огнот што му се распалуваше во него; отпиваше од шишето забрзано како човек прежеднет во пустиња.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Луѓето што го виделе како се скаменувал пред тоа на прагот на чудесната жена по која уште неколцина со извртени очи дишеле забрзано и го следеле како чекори и мавта со рацете како пред бескраен лет, не го засегале.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Тој бавно ја оставаше книгата, ги извади очилата и пред да стигне да ги коментира мајчините зборови, на чардакот забрзано влезе брат ми партиец и од далеку извика: – Попис, попис на сите кози, наредба од високото партиско раководство.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
