животен (прид.)
И на Србите и на Бугарите за зачувувањето на својата државна самостојност, за задоволувањето на своите животни државни потреби, секогаш им бил неопходен излезот на Егејското Море”.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
АРСО: (Полн е со животна радост и ведрина, кои тешко можат да му ги поматат и најтешки грижи и незгоди.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Тие веќе ги научија првите букви од крадечкиот буквар и го полагаа својот животен испит по туѓите куќи.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Гледајќи ги луѓето- гаврани со своите уморни очи, навлажени со солзи, од старост или од жал, тој одеше пред полицаецот и свиткан под тежината на животните неволи ги шепотеше молитвите на своите пцости.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Стихијата пак ме повлече. Животниот виор ме заврте и ме понесе низ сувиот град.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Сега знам. Во половината на животниот просек смеата може да се пресече в грло.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Како функционира мозокот во таа половина на животниот просек?
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Но тој сега мислеше на првиот, на музиката на своите прсти, на животниот акорд во нив. ...
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Опишан круг на животниот пат. Круг - нула. Нула. Нула - непостоење.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Под ребрата му се таложеше жешко, растопено олово истиснувајќи го животниот здив од него.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
За сиве овие години Ѓорче беше за мене сѐ: и мој животен идеал и совест човечка и самата Македонија.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
А светлината, што ги усвити металните венчиња во електричните ламби, нанижани по таванот над целата просторија беше како некој мек, животен флуид, што ја одделуваше само таа просторија од сиот оној празноок, изгубен свет на сета дивина околу пиланата, позлатувајќи ја, благородена и одбрана меѓу сиот тој див простор.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Со судбината на историските личности, нивните индивидуални животни стории, писателот ја воспоставува нераскинливата врска со сопствениот народ, колективното егзистирање, што ќе рече оти како уметничко- естетска вредност романот е дело за една личност која во себе најубаво и најуверливо ги одразува и содржи сите народни идеали и се стреми кон општочовечките, униврзални димензии на егзистенцијата.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Меѓу нив се шеснаесетте кратки стории низ кои хронолошки е проследен животниот пат на јунакот по кој се препознава и се идентификува Македонија.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Но секое сакаше да му одземе од животниот простор на другото.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
17. ЛУТО ЈАДИ, А ЗБОРУВАЈ БЛАГО - за единство на противречјата поднеси и жртва, но на таа животна теорија, иако не ни е драго, практиката, нејзината мајка, одамна ѝ била мртва...
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
Сметките покажуваат дека е добро преку летото да се ослободи „животниот станбен простор“, зашто од приходите на туристите ќе можат да се решат многу проблеми во домашниот буџет.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Па така, немаме животна ситуација за која во вид на поговорка не ќе најдеме и соодветна народна поука.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
А просто ми е незамисливо и несфатливо како е можно тоа, децата што по својот карактер, по својата животна радост се слични на птиците, да им бидат непријатели на овие убави суштества.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Имено, таму било запишано дека Костадин Дамчески, Лазор Перуноски и Атанас Јанчески Цицко, брат му на Бошета Јанчески (животниот пат на Бошета, поради една изненадна околност, уште од истата ноќ зеде друга посока, го однесе далеку од Потковицата и никогаш уште еднаш не го врати назад) скриени во житјата на реченото место го издемниле Хаџи Ташку со дружината и кога овие им се доближиле на само педесетина метри истрелале сите тројца наеднаш во нив.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
