етер (м.)
Летав носен кон бездни, кон неизвесност;зад мене не остануваше ништо освен мртви приказни згрчени призрачно под мрак, удавени во досаден мирис на етар.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Затоа мирисав на етар и затоа носев капки крв на своите чевли, секогаш кога се враќав од болницата, и ноќе и дење, секогаш со сладок умор во прстите врело стиснати во врели дланки.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Навечер се враќав од болница и мирисав на крв, на етер, на сапун.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
1. Да пловиш или леташ Исто е, штом си вон од себе, Излезен од својата кожа, ум, Ако си небесен друм, Упатен кон Севишниот дух И ти дух си, невидлив, молчелив Делче од бескрајот од етерот Од ветерот кој те носи, носи, Тогаш што си? Небитие?
„Сонети“
од Михаил Ренџов
(1987)
Маргиналецот има специјална анти-зомби стратегија: во тајни куферчиња (ко што имаше Мелани Грифит во Shining Through, веднаш покрај исечените прсти на непријателите и контрареволуционерните ТЕКСТОВИ: Дерида, Бодријар, Слотердијк, Фаерабенд, Витгенштајн, Дишан, Ворхол, Џојс, Музил...) и во специјални теглички допола наполнети со специфичен наркофилски етер, се чуваат како смалените глави на декапитираните конкуренти така и одредени восочни фигурички - слика и прилика на локалните зомбии; и игли за коса, фала богу, ко во филмот „Матадор“ на Алмодавар.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Во оваа точка го правиме отстапувањето од Дерида - кому, се разбира, пак ќе му се вратиме затоа што целиов текст всушност е рециклажа на некои негови ставови: мултимедијалноста, оној „етер“ меѓу медиите во акција, е таа деридијанска рамка, parergon.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Но, дека во концептите очигледно настанува хаос (хаосот е етер!) доказ е и пробивањето во материчниот простор на подрумот (кој служи и за „оплодување“, точка на средба не само меѓу внатрешното и надворешното туку и меѓу машкото и женското, а што можеби е едно те исто?!) на младиот господин Робин, уште еден сперматозоид во беспоштедното умножување на одрази, знаци и медии?!
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Маслините во канти по патот, олеандри, крај морето етер со задсмртен пој се надига чекан над птицата- вампир никогаш, Солун, никогаш твој во срцето кол, на земјата патник. okno.mk | Margina #32-33 [1996] 130
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Гласина - Усна пошта, што никогаш не Етер - Бесконечна висина, во која доцни. обично летаат сите поети.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Спининг диск-драјвовите се пентаграми, испишани со комплексни симболи, глинени плочи што го примаат „внесот“ (инпут) од „етерот“.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Преземете ја следната наркоза, само етер.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
И уште еднаш (види ги уводниците во Маргина бр. 1): не маргина во однос на некаков си пришрафен „центар“ туку Маргина во еден расцентрализиран свет кадешто безброј отсечоци (маргини) ги играат своите смртнолики и привремени игри во еден центрифугален етер. okno.mk | Margina #10 [1995]
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Студентот ја започна наркозата, се прибра, свежо заискри етерот во бели капки, замрзнувајќи ја белата маска во пердувест снег.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
„Ајде, ајде, брзаме”, рече генералот. Студентот досипа капка етер.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Приказни смислувам, митови, стории
за да те кажам: те именувам, ти се обраќам
и те сликам, те олицетворувам, те отелотворувам
и, да признаам, сѐ што сум напишал досега
до тебе обраќање е:
веслање по вода, воздух, етер, земја
учење на твојот јазик
следење на твојот пат.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Врти се роју умен, вртлогу
ти кој си на небо, биди на земја
вртилишта, улишта, восочни легла
рам-меморија на приземје и кат давам
за твојот „латински џагор“26за твојот бесценет секрет
меден збор, афродизијак
и медовината капната од небо ти ја давам
на серафим налик и на мираз
од нечија блага душа
и изблик на вечноста ти нудам
„гола како кокошкин врат“
за да се собереш, сакана
да дојдеш на врв врба
во моето гнездо озарено со етер
со екстракт од масло
со медоносно билје
ти нудам енигматични игри
крстословки, ребуси
пополнување на празнините и сотките
осмислување на келиите -
безбројните восочни клетки
ко минијатурни смрчки
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Етерот беше наднесен над душата
како таинствена природа
префинет честар честички
па морав да стивнам
да замрам, да ме снема
под невидливата лушпа на Јајцето
секоја точка кајшто е
подеднакво оддалечена од Центарот,14а Центарот Строен
белузлаво сјаен
и во себе си реков:
славена биди Поемо,
творбо величествена,
и стварна, и знаковна
и грешна, и идеална
и предметна, и духовна
и човечка, и животинска...
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Петтата колонија работеше турбо како разработен прометен колонијал, а смрдливиот чернобилски етер беше преплавен со нивните сурати.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Успеаја. И покрај сѐ, да ги излијам јадовите силни, во етерот од небото да грмнат.
„Портокалова“
од Оливера Доцевска
(2013)
