дума (ж.)

И ударат по тетиви, Вешто мрдат прсти он, Из уста му думи живи Летајат дор в небосклон.
„Пeсни“ од Рајко Жинзифов (1863)
За Охрид, столица духовна, За тепла вера тогашна, Как с народна дума, безрешна, Климент счавјанска молитва, Божјо предаваше слово, Во Охрид, во стара црква Сос облекло Кирилово.
„Пeсни“ од Рајко Жинзифов (1863)
Луда си дума казал он: Што ви направихте, книги многобројни?
„Пeсни“ од Рајко Жинзифов (1863)
Ако л' в кашти дојдит Турчин него да дочакват с мед и млеко, с слатки думи и него да служит со што искат, с какво искат и с вино чрвено.
„Крвава кошула“ од Рајко Жинзифов (1870)
Не с'м крив аз, ако слушам овде чуждина, че ви тамо в Б'лгарија, в баштина ми мила, полудели сте по френски думи и по моди.
„Крвава кошула“ од Рајко Жинзифов (1870)
Твои думи, јадна бабо, тврдо ја запомних, помнам тија жешки с'лзи, јадри като бисер.
„Крвава кошула“ од Рајко Жинзифов (1870)
Камен тежок живот ми е а по тежок одзив пусти по народни думи свети!
„Бели мугри“ од Кочо Рацин (1939)
А тој од гробот тепкаше дума врз дума чемерна: - „Минете, браќа, врвете, не сум ви лика - прилика!
„Бели мугри“ од Кочо Рацин (1939)
Сите се како часовник, за сон им време не стига, одат по стари огништа, дума по дума собират, седат на селски трапези, песна по песна бележат, сите се бујни, пргави, се млади, сѐ Македонци...
„Робии“ од Венко Марковски (1942)
Овиа проклети Грци, незнам што ќе им се предате, та тако ни газат немилосно татковината и народноста, ќе се испокинат, трудејќи се, со што можат и като им прилегни да ни сгрчат, дума и свет им ет да ни преврнат на грчкото. Ој сполајти Господи!
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Од тоа писмо ката утро трошка земам Неколку думи, неколку збора За мене да прозборат, кога ќе изгорам.
„Сонети“ од Михаил Ренџов (1987)
КРТОТ: Собрали ми се, набрали, сите селење, кметове, црвено вино пиеја, јагнешко месо јадеа, голема дума думаа, да утепаат еленче, и таа срна кошута!
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Толку думи има запишано во словото, Ваше величество.“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
- Не бе. За армасанте. Тии што уште не се женани, ама дума шо имат даано.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Навистина, му ја приспомнав думата, но и самиот ја гледав и ја следев чумата. Чу - ма - та.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Во устата и на јазикот чувствувам вкус на некакви зборови и думи кои не се мои и не ги разбирам.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Мавни ги, откачи ги, дефјосај ги, притоа имај на ум, памти ми ја думата: внимавај на чумата.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Туку думата ми беше за првите компјутери во бившата Југославија.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Божји Слап. Преслап. Дума. Казан. Стерна кај Стење. Светена Водица.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Миграции Наведнати за да ја допреме со рацете, со очите, со думата тонеме во безсознание сѐ додека не се привикнеме на агонијата лепливо индиго на амнезијата нечитлив препис акутна миоптија мултиплицирани глетки сѐ додека не почнеме да наѕираме тихи обриси да насетуваме смисла а таа, пес бездомник куче скитник шуткана натаму-наваму зависно од традицијата од стомакот во гушата, во душникот аурата, срцето долж стопалата по врвовите на прстите, ко подноктица сателитска антена inter-link, inter-face нешто невидливо нечујно светликаво мрачно мазно бодликаво нешто кое држи до себе и до слободата за да може да влегува и да излегува кога ќе посака, да лунѕа севезден ни таму-ни ваму разбиена идеално дома, не-дома таа, а не-таа своја, а не-своја секогаш кога ќе се разместат фигурите ќе се затнат вентилите огништето се згаснува наидува поларен студ - 51° Целзиусов пука филмот прскаат шавовите напукнуваат ѕидовите се прецртуваат границите се митари митот!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Повеќе