дрвен (прид.)
КАТА: (Ѝ ја подава кутијата од кафе, дупла кутија кафе и шеќер, и голема дрвена лажица, со какви што се служат). Повели, мамо.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Лево на ѕидот е прикачена икона на св. Никола, пред која виси кандило, а негде понатаму голем дрвен солник, низалки суви пиперки и друго.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Во дното голема и убава куќа сѐ до катот ѕидана од камен, а самиот кат од убаво изработена дрвена конструкција.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Една летна вечер, кога тих ветерчок им ги мрсеше косите на тополите, зашепотени нешто весело меѓу себе, кога штурците застругаа по жиците од своите тамбури ако некој поминеше преку старото дрвено мовче кај бавчите, можеше да види како накај Аврамовата колиба нечујно се приближува нечија сенка.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Ги видов недалеку од дрвеното мовче на Вардар, чекореа кон мене.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Лазев под дрвените седишта од кои висеа безброј машки и женски нозе.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Публиката како и самата да учествуваше во програмата: луѓето мавтаа со раце, викаа, потскокнуваа од дрвените седишта и гласно ги искажуваа своите впечатоци.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Ќе се измие надве-натри, колку да се порасони, ќе ја заврти косата со еден дрвен чешел, ќе ја позамазни брадата и мустаќите — колку да не му влегуваат во устата, — и, ако не служи литургија, ќе си го наполни големото ѓезве кафе, ќе си го испие сам и ќе ја нарами торбата со „алатите".
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
После една втора или трета кавга заигра дури и „дрвен господ".
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
По ѕидот на долни крај наколкани се колје, со куки и без куки, на кои се обесуваат секирите; направени се по две три камари во кои кокошките несат јајца, а на гредите во овој дел на куќата се фрлени разни алати: рала, јареми, косила, дршки за мотики, лопати, казми и ред други дрвени остени, ластагарки, стапови, кои чекаат да ги заменат тие што се во употреба.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Гледај, рече дрвеното лежиште, и тој виде: џиновски стебла во златноцрвени облеки го држат небото на своите плешки и полека се ослободуваат од својот мртов товар; сончевите млазови бавно ги погребуваат лисјето.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Ќе појде кај својот началник кога ќе ѝ се здодее да ме чека, ќе стапне на првиот дрвен басамак и веќе не ќе е ни агент ни копнеж по шампанско. Еден сигурен крај, ништо повеќе.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Се потпира старицата на дрвен стап, чекори, им се насмевнува на своите мисли.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Виолинска футрола (дрвен сандак потпрен на ѕид) маса, книги, нагорен килим.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Пронајдов: твојата збирка пеперуги под стаклената поклопка на дрвената кутија беше твоја пролет.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Старецот ја остави стомната и го наполни дрвеното луле со тутун.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Бојана летна по дрвените скали и извика: - Аман, докторе, спасувај!
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Под стреата на некоја дрвена барака, легнат среде повеќе безработни, од различни места раскриваше неискажлива тага...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
- Ох, ајде братко! Ми отпадна рамово!... - го подгони оддолу друг работник, свиткан до самите скали, под товарот на тулите, поредени врз дрвеното самарче.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Ајкули, постелете ги софрите, доаѓа храна, жилаво гусарско месо и дрвени нозе.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
