доктор (м.)
Не прашаш, ако дојде комисија, доктори! Тебе ич глава не ќе те заболи! А мене? Трап - илјада динари!...
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
ПАНДЕ: Еден од докторите, го главал али има заби и али му се здрави...
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Пред Њујорк имало некое островце — парче земја — и таму ги ваделе од бродот, и некоја комисија од не знам колку души доктори...
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
БОГДАН: Ќу ти кажем ја тебе право у лице, докторе:ти си бугараш (Докторот се штрекнуе). Ја, знаш како, што на ум ,то на друм - отворено.
„Гладна кокошка просо сонуе“
од Блаже Конески
(1945)
- И продолжив гласно да ме чуе и Ана: - Ти си крадец, го дигна и зелениот автомат, и вазата од куќата на докторот, и -сѐ.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
„Јас повеќе би сакал, докторе, да објасните кој пукаше во вас.“ Не му одговори.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Не разбирам, говореше. Од секое мое движење, докторе, искршените ребра се обидуваа да се откачат од мене и пак ништо, пак не бев смешен.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
„Симбол на вашиот живот, господин докторе.“ „Што сакате?“ праша.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Отец Симеон гледаше со иста рамнодушност; дури ни во гласот не можеше да му се открие возбуда. „Смешно е, докторе, да верувате дека сум луд.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Се и сака да ме совлада со формулите на своите школски калапи, да ме натера да ја наведнам главата, да се повлечам. „Не“, рече. „Не, докторе.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
„Па жалат ли се пари за ваков ќејф...“ - се тргна дајреџијата од моментното, предизвикано од постапката на докторот Петриќ, тешко чувство, му се насмевна на директорот и сам турна од масата една сребрена десетдинарка што беше падната пред него.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
„Не познавам никаква Марија. Дојдов да разговарам со вас за Јана.“ „Доктор“, се наведна Отец Симеон. „Ако ви е името Никола, сѐ ми е јасно.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Докторот Петриќ почна да крши сѐ што беше на масата.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Бојана летна по дрвените скали и извика: - Аман, докторе, спасувај!
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Глигор помисли на доктор. Но докторот доаѓаше само еднаш во месецот, бидејќи беше одреден за неколку населби, длабоко растурени во пустината.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Зоки се жртвува Стариот чичко доктор дојде да го прегледа болниот Зоки и притоа рече: - Ќе треба да му ја испитаме крвта на Зоки.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Стариот чичко доктор рече дека ќе мора да остане в постела, ако сака побрзо да оздрави.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
- Ваше величество, рекол тој доктор Некој.
„Најголемиот континент“
од Славко Јаневски
(1969)
Доктор Коста се врати дури следното утро. Измачен, темен во лицето, небричен.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Занесен во редењето на разнобојните камчиња, од кои, јасно беше, нема да излезе ништо зашто многу недостасуваа, доктор Коста и не го забележа Денко кој зазбивтан стоеше крај него. - Тато!
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
