деформација (ж.)
Во тој поглед на првиот дел од „Нова Пасквелија“ би можеле да му се стават примедби за пренаглености во оценките, недоволно уверливи проекции на некои состојби, но и такви тие се дел од една визија на деформациите на селото што поради нејзината внатрешна логика и хомогеност мораме да ја почитуваме.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
На главата имаше две деформации создадени да ги сместат сензорските единици.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Тој виде пет прсти и тоа без никаква деформација.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Оловото е тежок метал, отровен, го оштетува организмот, предизвикува труење и трајни деформации.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
А Боге, кому му окапе косата од окапување над книгите, уште гледаше во неа со љубопитство, но и со професионална деформација како во потенцијален пациент.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
За да испровоцира разговор покрај чашка, пред писателите тврдеше дека Достоевски би завршил во лудница да не пишувал како лудак, пред драматичарите тврдеше дека Шекспир би бил убиец ако не ги напишел своите трагедии; а во секој сретнат познајник, на маса, меѓу чаши, гледаше свој можен, ако не иден пациент - што итроманите приближно колку него му го припишуваа како професионална деформација.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Да, во вистинските моменти, на работното место, а јас тоа кај неа го гледав како еден вид професионална деформација насочена кон докажување на својата подготвеност секогаш да биде во акција како полицајка.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Сакам да сфатам дали таа деформација потекнува само од мене или за тоа е виновен светот воопшто.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Тие три збора во еден момент Круме Волнаровски ги продолжи во „така сакаше Шефот“ (или така можеби мене ми се причини), но веројатноста дека јас тоа навистина го слушнав беше голема затоа што често, во отсуство на цврст факт во кажувањето (си го толкувам тоа како професионална деформација) ние го спомнувавме Шефот непосредно слушнат во наложувањето на обврските, иако никој од нас не можеше да биде блиску до него, а уште помалку близок со него.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
