глупав (прид.)
Ја искам сенка, ја искам прохлада, Душевна ја искам тишина, Че клето ми срце доста вече страда, И сја нагледа вцекаква злина: Коварство сос бедност, сос гордост лукавство, Сон мртов, глупава простота, Љубов на слова, и слога без братство, И хитрост, лâжлива доброта.
„Пeсни“
од Рајко Жинзифов
(1863)
Другари! Таквите тврдења не се ништо друго, туку една лага, една клевета фрлена на ослободителката Русија од еден ослободен ропски народ што уште не е слободен од неговите ропски инстинкти со кои се ползува за да ја оправда својата глупава „самостојна” и „национална” политика.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Тој народ, којшто е првата последната причина за сите наши несреќи, со своите глупави постапки нѐ наведе во една нерамна борба со Турците во најрешавачкиот момент нѐ остави на произвол на судбината.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Револуцијата напролет ќе биде најглупавото што можеме ние да го направиме.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Вака ли се чистат алишта, глупава Анастасијо? Ова ли е чистота, а? Погледај само овде, погледај (Покажува на палтото.)
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
ТЕОДОС: Сѐ ќутуци, околу мене, глуви, глупави! Да ме остават да се успијам. да задоцнам!
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Знаеш, чорбаџике, тогаш како ни заповеда: „Тури на ум, глупава Анастасијо, ако ме разбудиш уште еднаш порано или подоцна отколку што сум рекол, бегај од мојава куќа и повеќе да не се вратиш!“
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Историјата — мешаница на умни или глупави идеи.
„Значењето на Хегеловата филозофија“
од Кочо Рацин
(1939)
Молкнаа усти погани, стариот Белич занема над книги празни, глупави за јазик и наречја.
„Робии“
од Венко Марковски
(1942)
Место тоа сега се’, и работата на бригадирците, и каналот, и она блато што светкаше на сонцето како мало езеро сред непрегледната зеленина на полето му се виде неинтересно, бесмислено и глупаво.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Вакви особености не можев да забележам кај мене секако затоа што бев зафатен со другите и премалку се контролирав, кај Димка, едноставното и глупаво момче и кај полугладниот, издрпан студент, апсен на првиот ден Велигден, кому зад грб му се потсмеваше дебелата жена на инспекторот, покриена со голема сламена шапка и слична на отровна печурка.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
И во тоа глупаво мавтање со раце стигнуваше да нѐ погледне со студени очи.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
- Оглупавувам, после ќе станам глупав.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Тој во својава фабричка облека. Сепак не беа глупави и не пукаа.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Памучниот палјачо е глупав надеж, се наведна таа. обична играчка со истргната нога.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
„Ти личам, можеби на глупав калуѓер?“
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
„Сепак, глупаво е.“ Лицето на богословот се менеше, стануваше разумно.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Многу се смешни старите луѓе. Плачат по крави - хо-хо! по глупави крави со четири нозе и опаш... Виски...
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Мачорот Сурко беше дебел, глупав мачор, вистинско чедо на својот мрзлив сој.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
За неа, додека ти така патетично и глупаво не го искина пликот, знаев само јас.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
