главно (прил.)
151. Спротиставеноста помеѓу македонскиот владетел Марко и српскиот кнез Лазар Хребелјановиќ /1329-1389/ е заснована главно врз различната позиција и практичната политика на двајцава владетели: додека Марко беше турски вазал, Лазар беше независен владетел што им се спротивстави на Турците, па следствено и против Марка.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
103. Таа сила се поддржуваше главно со полната солидарност на „Станишевскиот врховен комитет” со „Внатрешната организација”.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Поради сите тие причини, а најглавно затоа што Македонците за своето ослободување од грчкиот патрик и од Турција до последната руско-турска војна работеа заедно со Бугарите под името Бугари, а местата за таа борба беа околу Бугарија, т.е. во Стамбул, Влашко, Југозападна Русија и Србија, кои (места) помагаа во ослободителната работа најмногу да бидат застапени Бугарите, – помогнаа да се објави источното бугарско наречје за литературен јазик на Бугарите и Македонците.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Тие услуги се плаќаа можеби поскапо и од самите наказанија, ама главно луѓето не се запишуваа во „ќелеш“ тевтер, како ги викаше тој наказателните книги што се водеа кај кадијата и кајмакамот за евиденција на накажаните граѓани.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
„Главно да се соберат снопјето на капици, та за вршење веќе — кога цело село тогај и ние — си велеа домаќините кога намнисуваше некој за вршење.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Главно, сите се прехранија покрај попот во тие гладни години. А причината за сите тие блиски односи беше пак таа старата: Анѓа да биде попова снаа. ***
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Обемен е бројот на неговите преводи, главно од англиски јазик.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
МЕТОДИ: (Оди и ја затвора вратата низ која излегоа Иван и Младичот. Останатиот дел од разговорот се води главно придушено.)
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Злобното јазиче на пламенот веќе се движи по тенкото тело на фитилот кон длабочината на подземјето. Зар започна она, главното?
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
А изгледа одамна одат. Можеби минало час, може и повеќе. Сеедно, главно е да се стигне.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
По патот нагоре и надолу минуваа главно војници;одеа повеќето пешки, но се видуваше и по некое магаре или маска, а помина и една кола прегната со волови.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Главно беше да собере што повеќе златници, да ја наполни царската каса која беше „вреќа без газер".
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Главно е сега да и довардиме главите, та за главабашии, буљукбашии сете веќе сме печени, — му одговори Толе и ги раздели на четири чети: — Еве ти, Стојо, земи и виа твојте орленци, марулчани, мојте крушевчани и чанивци пет шест души, и држи а Маргара, до кај Будимеш.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Главно е, море, да не дадиме да се расипат луѓе, та сермиата, стопанка и, луѓето а печалат!
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
На Вера часовите, главно, ѝ беа попладне, така што Ели никогаш не остануваше без тато или Вера.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Малата плоштатка беше пак полна со сликари, но со малку посетители, главно туристи. распнатите платна се довршуваа.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Меѓутоа, во Ардените најмногу ме зачуди еден факт - насекаде, се разбира, каде што за тоа имаше можности и убави природни реткости, гледав бели населби, главно распослани, по шумските пејсажи, или на полјанките, пак од сите страни заобиколени со шуми, покрај реката Урт.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Кога е потопло времето, може да се видат многу сликари како среде улица цртаат, главно, пејсажи.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Изворите на чинговата стилистика се наоѓани, главно, во тие два домена, во фолклорот и во говорниот јазик, меѓутоа филтерот кој ги прочистува тие две структури е извонредно многу ригорозен.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Почна повторен терор кој главно беше насочен против Македонците и нивните придобивки да имаат свои училишта, весници и своја богослужба.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
