гимназијалец (м.)
Вратата од таа црна дрвена барака, целата во саѓи и пајажини, со низи од сушени црвени пиперки, кромид и лук, му го покажа патот на гимназијалецот за во литературата.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
„Мешано“ дете од мајка Србинка и татко Бугарин, тој годините на младоста и образованието ги минува во југословенската федеративна држава: Како гимназијалец и студент, не размислував особено за ентитетот на средината.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Скопските гимназијалки се убаво облечени, а дури и да не се , црните роби врз сето тоа со бели јаки исто така убаво стојат.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Уште кога ги виде во дворот, тој се постара да си ја придаде онаа студентска важност, донекаде таинственост на позивот, што толку им импонира на гимназијалките.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Основците копнеат да станат гимназијалци, гимназијалците студенти, студентите копнеат да најдат работа, вработените да се оженат, оженетите копнеат по стан и да им пораснат децата за мирно да се пензионираат, пензионерите копнеат за здравје, а сите копнеат да умрат, и мртви копнеат да се родат за пак да се условно живи, во нов расчекор со себе.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
За разлика од бомбата наменета за гимназијалците, во меѓуетничкиот конфликт на почетокот од милениумот, оваа бомба не остави последици од типот на починат просјак (кој скапо го плати пребарувањето по училишниот контејнер) и осакатена продавачка (која малку поевтино ја плати близината на пренхранбената продавница до училиштето).
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
Љубов меѓу млада гимназијалка и млад академец. ***
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Рада само успеа да прошепоти. - Знам. Еднаш ја имам посетено како гимназијалка.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
