галерија (ж.)
Тој иста тоака е град на театри, музеи, има уметничка галерија, свои симфониски оркестар...
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Се разбира, не е само раскошот единствената причина да се видат обата дворца, туку уште повеќе и фактот што низ нив се гледа релјефно раѓањето и пропаѓањето на едно царство, особено убаво предадено низ портретите на падишасите, сместени во една галерија на „Топкаписи“, низ чии ликови се чувствува топотот и растежот, славата и пропаѓањето на аџеилуците со нивниот последен изданок Решад, чија старечка физиономија соодветствува на „Болниот од Босфор“ - отоманското царство во распаѓање...
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Сепак, колку и да настојуваат луѓето да го напуштат метрото побрзо, без него не можат да живеат луѓето во Париз, секој ден или секоја недела, по еднаш или повеќе пати патуваат низ неговите галерии и ходници за да дојдат дома, да појдат кај пријател или да одат на прошетка...
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Крај еден од тие мои гоблени што беа изложени во галеријата на еден колекционер, најмногу застануваа луѓето, најмногу се интересираа, најмногу го разгледуваа.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Не сум дојден овде да купам галерија на души за помал или поголем напис.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Единствени што навистина веруваат во фантоми се самите фантоми, како што тоа го потврдува прочуениот дијалог во галеријата на слики.** Ако во било кој поредок на фантастичното би го постигнале тој степен, Теодор веќе не би бил единствениот што застанува неподвижен, кутра животинка, посматрајќи го она што сѐ уште не знаеме да го видиме.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Откако планираната изложба ќе ја заврши својата обиколка, Вокеровиот центар на Бојс ќе му посвети перманентна галерија - прва во кој и да е американски музеј.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Ја сопнувам тишината: - Што да се создава понатаму, по галерии некрофили велат: „Сѐ е веќе видено“.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
„Благодарејќи на Гугенхајмовата ретроспектива делата на Бојс повремено се појавуваа на групните изложби во американските галерии и музеи, а неговиот перформанс Којот од 1974-та во њујоршката.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Оваа концепција им дозволува не само да го прекријат со валенкис воениот авион, осмислувајќи го на тој начин, придавајќи му дополнителна димензија, туку им дозволува и да го „спуштат“ во позната и призната галерија.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Тој укажува и на славната галерија на столбови во римската Palazzo Spada, и тврди дека со пишувањето треба да се создаваат "перспективистички продори". Palazza Spada Ново гледање Тесауро живее на самиот крај на маниристичката фаза, меѓу ренесансата и високиот барок.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Се појавуваат Љубовни парови од сите „нормални“ видови, па потоа хомоеротските парови од женски и машки тип; нарцистичките „автисти“, хермафродити, первертити... цела една галерија на сексуално однесување каде што залудно ќе ја бараме Љубовта ако таа не е „ласцивна“.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Не знам дали постои некоја галерија со конзистентна културна политика.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Во тоа време гравитиравме околу Галерија 7 - која беше главно собиралиште на сите анархисти, параноици, SF-фрикови, луди поети, софистицирани криминалци, дегенерирани академци, филозофични еснафи, локални мутанти, несфатени педери и лезбејки, дрогераши, идни министри, префинети заводнички, евтини проститутки, агенти на CIA, опозициони заговорници, шизофрени мистици, подздебелени циници, фантомизирани кавгаџии, трговци на ситно, дилери со дрога, забегани научници, еротизирани тинејџерки, егоцентрични рокери и турбулентни панкери, кодоши на Удба, просјаци и по некоја заскитана кокошка од соседниот двор. okno.mk | Margina #26-28 [1995] 24
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Тоа веќе беа осумдесеттите, време во кое Зеро чиј член бев и јас прскаше боја во сите правци околу Галерија 7.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
На овие претходници од не премногу одалечените времиња сега им се подигаат олтари во најдобрите галерии во Европа.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Дина Вјерни, Русинка, направи сè што можеше да му помогне на својот земјак, ги изложи неговите дела во својата галерија во Париз во 1978.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Парот се довезе во градот од своето селско престојувалиште во долината Делавер на отворање на изложбата на акварели на Џоен подоцна таа вечер во галеријата на нејзиниот агент во квартот Сосајети Хил.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Тој обично има кучешка куќичка направена во галерија, во која живее деноноќно сосема гол, однесувајќи се како куче, шетајќи како куче, лаејќи итн.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Додека уметниците концептуалисти од седумдесеттите прашањето за улогата на телото радикално го доведуваа во прашање со постапки како што се ползење по скршено стакло долж главната авенија на Вашингтон - станува збор за хепенингот на речиси голиот Крис Бардон, или пак неговото прострелување на раката со огнено оружје во една галерија, модерните примитивци најнапред практикуваат обредни техники од ритуалите на тн. примитивни, со политика и религија неидеологизирани општества и култури.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
