вчера (прил.)
ДИМО: Ти својот долг го исполни … Во затвор лежеше до вчера …
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
СЕЛАНЕЦОТ: Море, речи доцна, не рано. Донесов вчера на пазар мас.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
СТОЈАНКА: Сум чула од татко ти. Вчера му зборувал на еден татков пријател, а тој му кажал на татко ми.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
И вистина, убаво ми рече мајка ми вчера: „Ано ќерко, поднамирви се веќе малку поубаво кога одиш на вада, оти таму се собираат момичките и жените од целово село, пак ќе те прикажуваат.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
1. Вчера си појдов, наминав низ таја гора зелена под тија буки високи по ќилим сенки широки.
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
АНТИЦА: (мошне љубезно). Мамо, вчера утро кога се сретнав со другаркине, ме прашаа кога да дојдат кај нас на поседа со работа (Имитира некоја).
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
- А вчера агентот те фати?
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Како вчера се сеќам кога а лаже Митра. Ииим бреј, да се не види, кога поминаа вие пусти години. Ете ошче троа и веќе ќе обелејме.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
— Mope, а ватил бесот таа жена. Вчера дојде и сѐ некој моди токо ваде.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Греота е од господ, вчера дојде и денеска, ајде, „неделата“ да та а дајме; ошче ни куќата салам не а познаваш.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
А му го береше уште од вчера кога чу за Мирчета.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Ѕвездите полека го губат својот сјај, на стреите има помалку снег од вчера.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Убав лов падна вчера.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Се сети: чавките вчера, или завчера, или еднаш, кој знае кога, имаа кралска гозба.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Не, тој Прокоп до вчера уште башмајстор, сега подаде рака за корка леб и за малку место на чергата крај огинот.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Сеќавање за стихотворбата Детето, синот, напиша стихотворба. Вчера. Можеби и завчера. Не знае точно тој кога.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Вчера? Да, вчера, кога ти раснеа акциите на црна берза, ферштензи?
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Вчера, вчера, кога врната крв не ги изми црните гревови, тој твој долг и распашан појас во кој заденуваш кама на бесна смеа, бесен вепру.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Скоро е полноќ. Кафеаната кипи како котел зовриена вода. Виното збриса грижи. Вон останаа и Вчера, и Денеска, и Утре.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Тој уште вчера знаеше што му носи оној густ, ситен врнеж, што го прекина во работата; затоа не беше изненаден кога се разбуди и кога ја најде во својот прозорец токму таа бела ноќ во наидување.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
