врав (м.)
— Од четири, од четири! Дури и повеќе пушти овој врав. — И трга ли трга од чибукот.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Така и се стори. Го измерија прво враот со најголемите снопје.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
И ние, со вилите в раце, истрчуваме од вравовите, од гумната, како што трчаше Давиде Недолетниот кога ќе му избегаше подалеку умот.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ете го, оздола, Доксим Тренчески и оди по гумната, по вравовите и раскажува: - Чув, вели Доксим Тренчески, дека војниците умирале ко риби во пресушена река.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И вравот го сакам, вршалка со коњи и гласот на јабокарот јаболка што дели мера за мера на сите им дава...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
