вол (м.)
Натовари кола с жито, спрегна си волове, па си тргна в град на пазар жито да продава.
„Крвава кошула“
од Рајко Жинзифов
(1870)
– „Е лели и ова не ми го веруваш, бре татко, ами кога беше ти на орање во големата нива, лели ти ги тераше Велко воловите и јас си зобав црви во браздите изорани; ами лели Велко ти рече два три пата: дедо, дедо, нашиот штрк ете го зад тебе, и ти на треќиот пат ме удри со остенот и ми ја окрши писката од ногата, та едно чудо време боледував, одвај дури оздравев.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
– „Ако е, внучко, ако, терај ги ти воловите.“
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
- „Море терај ги, бре внучко, воловите, не пули се по чавките, оти треба до ручек да ја изораме нивата.“
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
А чорбаџиите, големите, нека јадат големи работи, крмаци, волови, биволи.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Прегнете волој а широки ниви, фрлајте плодни зрна, земјата сега вечно е ваша, порите бразди црни!
„Мое село“
од Ванчо Николески
(1950)
На колибата на „Опстраница“ браќата Сукаловци ја собраа есеноска стоката: овци, говеда, коњи, маски, волови.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Таа така си кроеше: тројца браќа се: Стојо, Илко и Трајко; три куќи; три таками за куќите. Море — волови; море — овци; море — товарни добици, пашита, море — нивје за тројцата браќа, три пералника, три месариика, три ѓума, три тави, шест тепсии.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
И така дедот Стале веќе во првите петшест години од создзвањето на манастирот располагаше со чифлиг од 80 хектари најубава земја, со булук од седумосумстотини овци и кози, со сурчја од шеесетседумдесет говеда и коњи, со седумосумстотини овци и кози, со сурија од шеееетседумдеоет говеда и коњи, со седумосум ѕевгари волови, со стоипедеоетдвесте кошници пчели и стодвесте кокошки, врз сето тоа со седумосум души момоци како отец Арсенија на чифлигот од свети Горѓија во Метуите.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Додека молчеа така, ете ти го Мартина – ги дотера своите волови.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
- Еве прашај ги децата, рече Пеце. – тие сите пасат туѓи волови, а јас само нашите.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Воловите ми ги бркаат... Сѐ ми прават... Лебот ми го кријат.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Ако побараш од друг вол или коњ за орање, треба черек од жетвата да дадеш.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
- Ќе видам. Домазет не го давам, ќе го женам за чесна девојка со мираз - ја коњ, ја вол.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
На еден крај од пазариштето како поодделна од другите продавачи стоеше голема група од селани со разна стока; говеда, волови, коњи, кобили, магариња.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Два човека за еден вол, три жени со пет деца за една крава, а Муарем му даде на Мамута четири девојчиња од по седум-осум години за осум гуски.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
По полето Суљовите луѓе стрелаа по орачите, отепаа каде вол каде човек.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Пред шест години неговиот професор ја затече својата жена со еден маж пожарникар - млад русокос вол и со оперетска насмевка, ја затече гола како вистина и побеле за неколку ноќи. После, по една очаена решеност на полулуд човек, му го испираа отруениот стомак и се бореа во болница да го спасат; студентите се чудеа: ако е веќе курва зошто ја остави.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Тие сакаат да нè впрегнат во нивниот јарем како волови во кола и да бидеме нивни робови.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Некој на рамо, некој со волови влечкаа во селото греди и дрвја за да ги поправат пак куќите.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
