виновник (м.)
Беше блед и исплашен како виновник што очекува уште еден удар.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Некако чудно, како виновник, се чувствував пред Пенча додека потсмешливо ме мереше со ајдучките очи.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Се разделив од нив чувствувајќи се како виновник затоа што имав каде да спијам и што да вечерам.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Тогаш Луман му рече: - Така. Сега двајцата сме виновници.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Се иколу него во тоа мочуриште беше зелено и црно, жабји отров и темно сеќавање, а тој мавташе со бела острица и ги сечеше трските како да се виновници за неговото зло.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Затоа тој секогаш само Неа ја обвинуваше, само во Неа го бараше виновникот за плимите и осеките што го растресуваа нивниот брак.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Го жалеше Ивана и се чувствуваше како виновник за она што можеше да му биде заседа од тој поп-непоп со јоргованести лузни на голата јака черупка.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
И за тоа виновникот е уште жив. Арсо одамна му оди по трагите.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Глигор ги истави дланките и рече: - Живеј си како што знаеш... други се виновниците.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
И Патрокле (нека му ги бере гревовите ортакот) ги брои тука деновите, ги дели ноќите со виновниците и со од мајка неродените. Сѐ заради ортакот - „човек лукав и вреден“.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Молчев со наведната глава и се чувствував како виновник - можеби нацртав лоша сенка. - Како папагал без крилја...
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
САЗДО: И не ви пречи дека знае кој е вистинскиот виновник за смртта на вашата снаа?
„Го сакате ли Дебиси“
од Лазо Наумовски
(1973)
Ако ви е потребен виновник, еве, јас сум... Јас ги отепав...“
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Но јас мајсторски излажав, па така виновник излезе мојата помала сестра, па нејзе ѝ помодреа образите од шлаканиците што ги доби.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Не беше шака, исклани беа царски луѓе, стопаните на Имотот, и никој не можеше да претпостави, при недостиг на вистински виновник, врз кого од нив ќе се истури гневот на султанот.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Тој контик ја грабнал едната од трите сестри на Синадин Побожјански и, по малку време, бил убиен зад Лисичија. Виновникот Исидор бил наденат на кол.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Пред предизвикувачот да се доближи до навртените запци на скршената вила со која црниот од другото племе го чекал со возбуда, Онисифор Проказник се наведнал и со едно џапање го кренал виновникот на караницата.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Јован Стојче-Столетников и Симон Наконтик го разгорувале огнот. Се намалувале, можело да се биде и помал виновник.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Со невешта насмевка на виновник, ги враќа на полицата.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Сега се козите главни виновници. Порано ги жртвуваа само јарците...
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
