ветроштина (ж.)
шишенца, кочанки, чешлиња, мивки, сапунчиња, гризнато овошје, коски, пердуви, распаднати метли и износени опинци, и ги носеше некаде со себе за пак утрината да ги врати и да ги остави на брегот; гледаше кон шеварот и трските во езерото во кои се размножуваа сите водени птици и кои крескаа како нечисти тешки и гадурии, што тука, во старо време се криеле: змеови, азџери, стии, ламји, вештерки, улавици, гидии, сеништа, ветроштиње, таласами, нави, укалци, катари, улери, буици и други сакатури,
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
И се кине фитиљот. Ја угаснува некое залидано ветре, ја брише некоја ветроштина. А може свирката од Јошета.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Никој не знае за мојата мака штом ветроштини ѝ го зеле млекото.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Така, на сѐ ја подучувам Уља: зошто не чини да ги заборави пелените надвор, а ѝ ги зајде сонцето, и како млекото да го варди од ветроштини и надворештини.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Луѓето веруваа дека водата лекува од ветроштини, и тоа само дечоани, чупиња од таа возраст и невести, навеани во првите шест месеци по заневестувањето.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Над нив небаре ветроштина со раширени крилја растура страв.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
