вдене (св.)
Безизразно гледа во прстите на кловнот и очекува тој најпосле да го вдене конецот низ тесните уши на иглата.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Го праша еден од работниците својот сосед, којшто се мачеше на слабата светилка на огнот, да вдене дебел конопен конец во тенка игла.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
ФЕЗЛИЕВ: Драги мој, вдени го Лукова в појас и не вади го како страшило кога разговараш со мене.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Треба да го вратам во живот: да го исправам, што се вели, да вденам игла потемница.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ги тресе чевлите, ги превденува врвките, ги затегнува ушите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ја плаши помислата дека не ќе успее да го вдене конецот пред што таа во никој случај не може да стане.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Рајнер отиде до еден од аглите, се наведна, ја спушти раката и од подот зеде игла во која беше вденат црвен конец.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Кога ги мрдна очните капаци почувствува како да беа вденати во жица со набој, а очните јаболка му беа тешки и тврди како џамлии во очните дупки.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
