вајар (м.)
Ја извајал вајарот и му ја дал да се игра. Се играл синот и се отстрашил и од неа.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
За да го отстраши и од смртта, татко му пак го викнал вајарот и му рекол да ја изваја смртта онака како што му ја опишал синот.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Не ти даваат само часовник, среќен роденден и се надеваме дека ќе ти трае бидејќи е добра марка, швајцарски; не ти го подаруваат само тој малечок вајар ОБУКА ЗА што ќе го ставиш на раката и ќе шеташ со него.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Кога вајарот го претвора каменот во тело, или кога сликарот го изразува телото како сплесната слика, тие секогаш се држат до сопственото физичко доживување, до своето интимно поимање дека се тело, од каде што неминовно следи чувството дека се личност, како што Фројд го формулирал тоа.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Го нема тој вајар кој од твојот материјал може да направи било што пристојно. Ти си без облик. Ти едвај постоиш.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Но уште нешто, Не ме прославувајте постхумно Зашто славата од мермерниот споменик Ќе му ја препишат на некој прочуен вајар Јас ќе сум олицетворение на замрено славје Честитката вреди само кога в очи се гледа А замокот вечен со катанец беден, Се проголтал и се збришал, сал неколку слова...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
