боледува (несв.)
Не знам колку дни што боледувал дури му оздравела ногата.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
– „Е лели и ова не ми го веруваш, бре татко, ами кога беше ти на орање во големата нива, лели ти ги тераше Велко воловите и јас си зобав црви во браздите изорани; ами лели Велко ти рече два три пата: дедо, дедо, нашиот штрк ете го зад тебе, и ти на треќиот пат ме удри со остенот и ми ја окрши писката од ногата, та едно чудо време боледував, одвај дури оздравев.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Во неговиот стан под керамидата беше влажно и студено и затоа често настинуваше и боледуваше де од кијавица, де од грип или од некоја друга болест.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Светот боледува од единствената заедничка болка - И Лондон, и Москва, и првото село до нас имаат една желба - Со блесок на рафали да го вратат сонцето на земја.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
На Арсо навистина не му беше добро. Можеби одамна тој боледува, а за тоа и не знаел.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
- Нели луѓето често боледуваат од разни болести: те глава, те стомак, срце, кашлица, нап-надвор и друго.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Кое дрвце каде вирее, како вирее, како се радува, како боледува... Знам сѐ.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Срамота е и греота, толку бакшиш ти донесе, та утре да боледува човекот — почна да ја „кандисува“ Трајко Митра, која одвај чекаше ова да го слушне.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Лицето на Ѓузепо му беше црвено како да боледува од црвен ветер, носот како мегленска пиперка.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Возот тресе, бревта локомотивата како да боледува од астма и сѐ оди пополека со денови, со ноќи.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
И времето надвор боледува од астма: сонцето, бледо, без сјај, се потпира на голите гранки и се тресе од студ; ветерот јури преку црните ораници како коњица во паника и фрла игличести капки дожд по вагоните.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Мајка ѝ со тивок топол глас ѝ рече на Благица: - Забележуваш ли дека нашето врапче боледува? Денеска и не јаде.
„Раскази за деца“
од Драгица Најческа
(1979)
Стануваше сѐ потешко да се излаже за трагичната вистина, која секој од нас се обидуваше, не да ја заборави, ами барем да не мисли постојано на неа и да не боледува.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
- Гревота е, вели Велика, мајка си е мајка и оти да боледува.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Се топи детето, ко сапунче оставено во вода. Боледува тој, боледувам јас за него.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Поради неговото намалување, организмот ни реагира: слично како што е со билките кои живеат покрај морето и кои се навикнати на јодните испарувања: ако тие билки се пресадат на друго место каде што нема јод - не можат да виреат, боледуваат, венат.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Тие, исто боледуваат едниот за другиот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Не проценувај го со гнев, со мртво срце, и знај дека долго боледува пресаден.“
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
„Тој не те сака?“ Сега и жената во чија куќа ја боледував треската и ја доживував најголемата своја возбуда го следеше оддалечувањето на плеќестиот Арсо Арнаутче.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Ѝ кажуваше дека од истата болка боледувала и Ксенија Римјанка кога била девојка и Марија Египјанка, но собрале сили, се совладале, се откажале од сѐ и се покалуѓериле, му се посветиле на бога - и станале светици.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
