бои (несв.)
„Во училиштето барај алфа, бој се, вели, од грчкиот јазик! “ Слично на тоа и Св. Кирил ја направи првата буква аз.
„За буквите“
од Црноризец Храбар
(1754)
II Не бој ми се, море! Врз твојата синина остана птица да кружи Змија се веде на твојот брег И даб, Кора од ветришта црна, храбри Ќе има век, Над сите векови ќе има век!
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Потем внимателно боеше.
„Градинче“
од Бистрица Миркуловска
(1962)
Денеска тој му покажува како се бои веќе нацртана куќа.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
— Не бојте се, им вели Никифор, некои камења се истркалаа. Чипаво биле застанати, вели, и кога згазнав се урнаа.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Фати се за опашката, Небеска, и не бој се.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Натаму, нему ќе му се допадне и профинетата иронија, зашто подбивната фантазија се извишува над обичното боење со црно на една ситуација која навистина беше црна...
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Она што ја прави исполнета со радост е присуството на Невестата, потоците светлина што течат низ отворените завеси и живите бои со кои девојчето (Невестата) го бои креветот.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Постапката на „емајлирањето“ на Аполинер добива на значење ако се сетиме дека праисторискиот човек го боел телото на мртовецот во уверение дека со тоа ќе му обезбеди задгробен живот.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Кристалните прозорци светкаа, увото се напрегна и ја затегна својата слушна опна уште посилно — сите сетила на градот се раздвижија како некаква невидлива внатрешна луња, броејќи ги вдишувањата и издишувањата, скриениот и нејасен дамар на луѓето, слушајќи, гледајќи и вкусувајќи.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Од „Sapolin enamel“ (саполин емајл) го изведе анаграмот Apolinere Enameled; при дното испиша една криптична реченица: ANY ACT, RED BY HER TEN OR EPERGNE; на огледалато, над комодата, тој додаде слика на едно косо девојче што го бои креветот.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
И затоа јас од него се плашев: се боев и двојно повеќе, оти не го сторив ни тоа дело; мастилото го истурив зад семинаријата, а нему му реков дека сум сторил како што ми заповедал.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
И глас му се јавил, велејќи: „Не бој се, оти вистината е тука, во ковчежето, а од лицето на вистината не праведниот, туку оној што лаже треба да се бои“.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Од ништо веќе не се бојам, оти од кого може да се бои оној што вселената ја преместува потаму?
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
- Што, не се догледува лесно мојот имот? - Мало ти било лозјенцево. - Раѓа колку за чавките, не бој се.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Вратите и рамките на прозорците ги боеја со азурно сина боја, според андалузиската традиција.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Воздушести платна, наместа шареникави, боејќи ги зраците, го затскриваа скржавиот и удобен мебел.
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
Најуспешни театарџии се (се мисли на сите неимари на театарскиот живот) оние кои своите духовни творби смело и гордо ги бојат во партиски бои и внимават со ништо да не ја засенат својата партиска опортуност.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
