бесцелно (прил.)
Стана и пак бесцелно тргна низ собата.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Го наследија близнаците Крловац од некој свој роднина добротвор и наследија една колиба со многу ненужни предмети: дрвена вила, дрвена лажица, дрвен чанак, дрвен триножец, земјана стомна, земјено грне, стар календар со избледена слика на некаква кралица и сѐ така нешто бесцелно и без функција во еден живот на кој му припаѓаа - колекција на разнобојни срчи од прозорците на некоја градска црква, урната во војната, китка суви непознати треви, куп черги, војнички шлем, карбитена ламба.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Бесцелно заскитаниот поглед се запира на сликата во златна бронза.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Би било најголемата несреќа што би можеле да му се случи нему тука тоа надвладување и цибрината; пред неа сè го губеше своето значење и стануваше сосема ситно, а тој остануваше празен и бесцелно зашуткан среде таа снежна тишина.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Обете крила се умножуваа, стрелаа бесцелно само да се јават, да не удрат на нив комитите, та за некое задржување никој не мислеше.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
„Монпарнас“ тешко се напушта, зашто бесцелно шетање по неговите улици само по себе претставува задоволство, особено во вечерните часови, кога по неговите широки тротоари се води улична трговија со разновидни накити, кои ги продаваат хипиците, придружувајќи ја со звуци на гитара.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Солун може најдобро да се почувствува кога се скита бесцелно низ него, од улица во улица, од сокак во сокак, од излог до излог, од еден во друг крај.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
И додека во вечерната тишина бесцелно ги сечев овие тесни улички, вниманието ми го сврте еден пристар човек.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Седејќи на простирка, или бесцелно шетајќи низ улиците, тој постојано играше.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
— И бесцелно, ќе чуеш.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Лимфи и црвено-бели зрнца бесцелно трчаат.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Но американското тело, убаво, здраво и така бесцелно... со тие бицепси и трицепси, палаво, активно и грациозно како кобра...
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Ногата на Дејв изгледаше лошо, болно, но не започна навистина да го боли дури откако следниот удирач, Лојд Уикс, кој работеше кај Дејв во погонот за житарици, ја тапна топката и таа ниско по земјата отиде до фрлачот, со што Дејв заглави на третата база и неговото чудесно лизгање се покажа како бесцелно.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
И токмку кога реши да заврши со ова бесцелно риење по трупот.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Тој реши да ја испрати до станицата на подземната железница, но одеднаш тоа одење по неа на студот му се стори бесцелно и неподносливо.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Единаесет души, единаесет кораби на немирното море на гревот и самољубието, кораби без кормилар што бесцелно пловат, под управата на гревот!
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Џорџ кркореше со некој кркот што не кажуваше ништо разговетно, а Жабе пак дури и се наведна и зеде од земја едно паднато праче, го скрши и, пак, бесцелно го фрли настрана.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Се сеќавам, тргнав по брегот на езерото, и решив да не запирам, да одам бесцелно така вдолж и да не запирам.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Шетањето повеќе не беше бесцелно.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Доктор Гете (кој тогаш, на пример, пред една пациентка, која бесцелно се движеше по собата не застанувајќи, ја испружуваше својата рака попречувајќи ѝ го патот, а таа се наведнуваше, совладувајќи ја така препреката, и продолжуваше брзо и бесцелно да чекори по просторијата) одговори: „Мојата цел не беше да натерам некого да се запраша зошто го правам ова, туку зошто пациентката реагира така како што реагира.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
