бедник (м.)
Кејтеновиот син беше еден од оние млади бедници што во домот дојде без карактеристика, без никаков реверс. Проклет да бидам, реверс.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
- Ме презира, бедник - беше лут на своето неспретно тело, но бесот лесно го прекри со насмевка – Би го погледал Градот оттука!
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Мислевте ќе ве прифати нов свет, негибнат од инфективните раце на цивилизацијата, а завршивте како чорба на ритуалната трпеза на дивото племе Њам-Њам. – избезумен се врти кон брат му – Беднику, зарем не сфаќаш.
„Или“
од Александар Прокопиев
(1987)
Текстот дури почнуваше: „Еј, вие бедници!“
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Калкуланти, бедници, лицемери, кулоарски вошки што ги грицкаат театарските завеси, лешинари на празнината кои никогаш ништо друго и не правеле освен што го одржувале бесмислениот празен оган на големата празна празнина, на чие што дно ко во некоја инка/црна дупка, ко талог, трепериме и ги слушаме нивните мегафонски ступидарии.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Кога стражарите ја пребарале неговата колиба, не нашле ништо, и го ослободиле бедникот.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Но, на бедникот не му фалело ниту влакно од главата, иако кражбата не родила плод.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
И потем раскажа случка дека во некое ино време, некој бедник, што украл скапоцености од палатата на Царот, не ги сокрил во својата бедна колиба, туку под престолот на Царот.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Тоа утро, кога првпат разговаравме за трагите што никогаш не можеш да ги забележиш овде, под Сина Скала, надвор врнеше дожд, јас не отидов на училиште, а денот беше сосема беззначаен бидејќи сиот беше собран во една парталава сива облека; потсетуваше на изнемоштен изѕемнат бедник; стоеше под стреата и тоа пред самиот прозорец.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Еден ден, можеби Утре ќе сетиш белег мал на твоето Лито, истрошено тело И ако си мислел дека пророк си бил Дека си некој си Лутер Или дека победи, битки извојува Бедник си, знаеш, не си за лутење Или мислеше Троја – твоја ќе биде?
„Сите притоки се слеваат во моето корито“
од Марта Маркоска
(2009)
Проклетници е наменет за бедници од возрасни сѐ до малолетници за татини и мамини галеници за газди и крупни стопанственици
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Уште неколку бедници до мене, врескаа преплашено.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Пливаш во парите, ја уживаш моќта но образот ти е избербатен беднику неподнослива реа се шири ко кочина од тебе лажлив контаминиран скоту Затни ја таа слаткоречива муцка биди за момент доблесен и признај колку ли гревови носиш со себе додека пред сите изигруваш светец
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Бедник вовиркајќи се во моето тело. со нокти душата во мразно око, ми ја закопа...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Потчинет бедник, слуга на клетник, На величина која не постои.
„Илузија за сон“
од Оливера Доцевска
(2013)
Окован со мисли беднику со нокти зениците ми ги откопа... Умрете, за да живеете во вечниот дом на непреболот- немирна душа тихо шепоти...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
