арома (ж.)

Форма: течност, се продава во шишенца; се вади капакот и аромата се инхалира низ уста, или, што е почесто, низ нос.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Облите колкови твои се како веришки, дело од рацете на вешт уметник, папокот ти е како чаша тркалезна, никогаш без арома; утробата твоја – купа пченица, опкружена со кринови; двете твои гради – како две јаренца, близначиња на срна; вратот твој – како столб од слонова коска; очите твои – Есевонски езерца кај Ватравимските порти; носот твој – Ливанска кула, свртена кон Дамаск; главата твоја на тебе – како Кармил; а косата на главата твоја како пурпур; цар се вплел во плетенките; Оти ти рекла: положи ме како печат на срцето свое, како печат на мишката своја, зашто љубовта е силна како смрт; Оти: си ја зел за рака и таа те повела во вселената своја, во лозјето, во градините, меѓу кринови, меѓу двата нејзини колка, две веришки, две кули камени, во својата утроба, во купа пченица, па си ја познал буквата-девојка, и си го настанил семето свое во утробата нејзина ѓаволот што ја отворил за тебе, како порта што води во темен стан, во најтемна ноќ со јасни ѕвезди; Оти: си се разбудил одеднаш, пред полноќ, во прегратка на блудница жена, и си залелекал, си спискал, оти си видел дека буквата-девојка си стои негибната во клопчето од записот, невина сосем, недопрена од раката твоја страсна, и си сочинил, бргу-бргу препис на преписот; Оти: навистина си сочинил препис на преписот, со буквата девојка среде клопчето, и си ја нацртал уште поубава, и си отишол во западната одаја, и си сакал да ја оживееш, како Господ да си, оти само тој оживува и умртвува, подига и унижува; но ништо од тоа, оти буквата девојка, и сите други букви од умножението на преписот се сториле бројки, кога си го пречекорил прагот на одајата западна; Оти: си ме оставил мене, твое семе во таа утроба, и кога ме родила утробата на мајка ми, ти веќе не си бил жив, но братот мој, Лествичникот, знаел што бара новороденчето пред вратата на одајата на блудот и не ми кажал; Оти: се плашел од мене, оти од средето на писмото сум зачнат, од буква-девојка, оти сум Сказник и сказанија измислувам, и Мозаичник сум, оти скршеното го составувам; и се исплашил Лествичникот да не му го одземам првенството, па го сокрил родословието мое, да не знам кој сум и дека предодреден сум, како Сказник и Мозаичник светот на грб да го носам, на крстот мој!
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Неколкупати ги помирисав листовите, божем ќе ја осетам аромата на времето, еден цел век на Маказар, исполнет со присуството на добродетелството на Никола Поцо, со неговите карвани коњи и камили, стадата овци, балите волна.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
А горе, горе сѐ порив до порив да се бара, да се бере, да се бира да се стигне негде, макар без цел а горе, горе самородна арома со горчлива слуз заситувачки и насладувачки марципан бадемов прав и крем служен во мали дози, налик на отров а горе - друг свет, поинаков, питомо див понекогаш видлив, понекогаш не!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Раскошните дрвја, бујните градини и шарените цветови со илјадници бои шират магични ароми, коишто во твоето срце не внесуваат спокој.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
По улиците на градот се мешаат ароми на италијански, кинески, мексикански, јапонски, грчки, руски, арапски, ирански, бугарски, босански, француски, шпански, виетнамски, корејски, етиопски, ерменски, аргентински, салвадорски, тајвански, тајландски, индиски, кубански, бразилски и на нив слични ресторани.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Во тие маала во кои и јас сум израснала, се меша мирисот на времињата и на просторите, јадењата што мајките на нашите прабаби ги понеле од Иберија со аромите и рецептите донесени од Турција, од Стамбол и од Солун и од богатите мисирски пазаришта на бахари и на друго зајре што доаѓа од различни места на Блискиот Исток.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Во просторијата се рашири пријатната аромата на топлата напивка.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Иако зборовите всушност не мирисаа, освен зборот "кадифе" кој имаше сосема дистинктивна арома, неспоредлива со останатите.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Аромата на тутунот го неутрализираше карактеристичниот бајат мирис на кокошарникот, што се граничеше со неговата работилница и ја имаше истата шталска црвена боја.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Малкумина од книжевните теоретичари му дозволуваа во проектите начинети од реч и цвеќе (антологиите) да оди рамо до рамо со крупните српски раскажувачи и романопишувачи и да ја шири аромата на остроумната мисла.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Ручекот не е оној истиот од пред малку затоа што сега е задушен, додадена му е аромата на запалена цигара, на тутунот што споро гори, ама силно чади и бргу убива.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Уморна од работа, се опуштам во топлата арома на напитокот.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Ќе чекориш врз насипи од гардении и рози. Ќе мириса на лаванда и цитрусни ароми.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Се шири арома на набрекнати дојки и машки пазуви со парфимиран модалитет.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Од таква причина мачнина имам, таквата арома е на предавство зачин.
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
Од вратата го заплисна мирисот на помфрит, арома која што дополнително му го креваше ентузијазмот за јадење.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)