анти (преф.)
Таму клучните луѓе беа за смирување, ама сега, кој да ги смири републичките, особено заколнатите антикозари.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Како што вели самиот наслов, оваа книжевност не е ни фантастика во класичната смисла на зборот, ниту пак футурска (анти)утопија.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Една од метите на нашиот интерес беше и гувернерот на државата, една вирулентна анти- екологистка по име Дикси Ли Реј.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Во прво време, во темата на враќањето во родната земја, субјектот разбира дека ќе треба да се брани од акциите на еден антисубјект, наративен интервент, означен од платените егзекутори на тајната полиција („Дури и во мислите, не стануваше збор за повлекување или да се избегне стапицата којашто се профилираше...“).
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Сепак, не би се осмелил оваа т.н. свечена популарност во комшилакот да ја означам како една од причините што анти(-)упатствата и натаму се множат без прекин.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
