амбициозен (прид.)
Пред алчните грла на амбициозните мајки, пред рамнодушноста на оние кои беа избранички на нашите наивни срца, како да се сочува барем отисок на сонот од трескавичните, блудни ноќи?
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Тогаш собрав поголема група млади талентирани и амбициозни луѓе, ги пратив на специјализација во најпознатите скопилишта по светот и кога се вратија целиот народ го подвргнав на скопување.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Сепак, реченицата може едноставно да биде преведена вака: Амбициозниот живее во Javeleu, а јас, јас живеев во спиралата. J’AVAIS L’HABITE има корен во францускиот глагол habite, „населување, домување”, веројатно како и англискиот израз „to have a habit“ (да се има навика).
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
„Амбициозниот човек кој живее во Јавел“, може да се однесува делумно на сексуалната активност (или на она што Лебел го опишува како малична функција).
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Целта на хуморниот пристап на режисерот е во упорното и амбициозно укажување на случајностите и нужностите како разоткривања на алегоричните и иронични законитости на односите и светот.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Прифаќањето на ваквите појдовни точки и заклучоци можеби не би било можно кога не би биле свесни дека Кејџ своите ставови секогаш ги изнесуваше со свест дека ги изнесува своите ставови и кога не би ја имале во предвид познатата забелешка на Костеланец дека “во Америка, за разлика од поголемиот број европски културни средини, не постои утврден пат за постигнување на интелектуален и уметнички успех, еден единствен културен естаблишмент кон кој младиот и амбициозен човек ќе може да се насочи, нема одредена публика која донесува конечен суд, институции кои издаваат конечна потврда за успехот, признание или награда која ужива општо почитување“. 174 Margina #11-12 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Кон средината на шеесетите, сликите на баналните објекти станаа нормална појава во амбициозната уметност.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Продолжи веселото друштво на масата да пие и да се весели, а јас овде продолжувам да го водам антисталинистичкиот бој како амбициозен балкански Дон Кихот со бункерите – ветерници и наредбодателите на нивните градители...
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Меѓу двата огранока на Партијата постои извесно количество на меѓуразмена, но само колку да се овозможи слабаците од Внатрешната партија да бидат отстранети, а амбициозните членови на Надворешната партија да се направат безопасни со тоа што ќе им се дозволи да се издигнат.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Доаѓаат млади партијци. Амбициозни.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
Просто не се покажувал како амбициозен, одмавнувал со рака.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Него, Цви Корец, главниот рабин на Солун, нејзиниот амбициозен, нееластичен, тврдокорен маж кој горчливата вест за неговото неименување на уште една функција, за духовен предводник на сите Сефарди, нејзе ѝ ја соопшти со нескриено разочаруваење.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Така и Господ, си помислив, трудејќи се и премногу околу најамбициозното создание на својата правдољубивост, Човекот, гледајќи го од височините, ни не претпоставувал, со каква леснотија таа негова творба долу на земјата ги погазува основните начела што тој му ги оставил како своја порака.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Подоцна се формираа и повеќе различни синдикални групи во кругот на фабриката – но, нивен заеднички именител е тоа што тие не водеа речиси никаква грижа за работничките права, туку постоеја pro forma – чисто поради желбите на одредени амбициозни поединци да бидат „синдикални лидери“.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Амбициозни се прилично храбри и болно упорни.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Трудољубива, амбициозна, хуманитарец, филантроп, хедонист. Божица на сцената.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Ја респектираше нејзината амбициозност, па тоа му наложуваше кон неа да биде дискретно внимателен.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Одвреме–навреме ќе се најдеше некој амбициозен гардиски поручник, желен за ловорики, кој што ќе го подбуцнеше подмладокот на гардата да им ја растури партиската трибина или да претепаат некој сопартиец на Љупчо, но тоа не беше голем проблем.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
Упадливо современиот, тесно исцртан, но, сепак, амбициозно универзализирачки концепт на хомосексуалноста се појавил кога изборот на истополов сексуален објект почнал категорично да се разграничува од обратноста на сексуалната улога и кога почнал да важи, сам по себе, за означител на сексуалната различност.
Темпото на преобразба се засилило по крајот на Втората светска војна.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
