азур (м.)
Во прездивката пред да изрони, вознемиреноста на водениот покривач сосема стивна, како да ја исчекува, и навистина, таа стреловито се врати низ проѕирниот азур,пресекувајќи го привидниот мир меѓу водата и воздухот, и со склопени очи, со мокра коса залепена наназад, ги подигна наросените трепки.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Планинските врвови во морето и над него
средоземниот обрач од бездни и азури
не го изоструваат духот за злосторство
но ниту за лојалност.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
