азбука (ж.)
Потоа човекољубецот Бог, којшто го стори и не го остави човечкиот род без разум, туку сите луѓе ги доведува до разум и спасение, се смили на човековиот род, па им го испрати Св. Константина Филозоф, наречен Кирил, праведен и вистинољубив маж, кој им приготви 38 букви, едно по образ на грчката азбука, а други според словенскиот јазик.
„За буквите“
од Црноризец Храбар
(1754)
Има пак некои што зборуваат: „Зошто е словенската азбука?
„За буквите“
од Црноризец Храбар
(1754)
Но ако во неговиот јазик има гласови што ги нема во јазикот од којшто се позајмува азбуката, тогаш позајмувачот на туѓата азбука ќе направи некои изменувања и дополнувања на неа, со кои ќе биде означена разликата во гласовите меѓу двата јазика.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Тоа нашло одраз и во фонетиката и во морфологијата на јазикот во сп. „Вардар”, па затоа е дополнета и азбуката со уште една буква /a /, што ја употребува на местото на старата тврда носовка /?/, со факултативен изговор, според рефлексот во разните наши народни говори.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Други ќе расудуваат оти со полното отцепување, од една страна, ќе ликуваат нашите непријатели, коишто ги насочуваат сите свои сили да ги ослабнат балканските Словени за да си подготват почва за разделување на балканските земји помеѓу нив, а од друга страна, оти тоа ќе нѐ натера нас Македонците да се откажеме од нашиот прв долг, да се бориме за политичка слободија, да разрушиме сѐ досега направено и да зафатиме сѐ одново, така да се рече, од азбука.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Берлин, Белград, Будимпешта, Букурешт, Берово, Бела Црква... Виена, Виница, Валандово...редум, скоро стотина градови, од првата до последната буква на азбуката.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
По божиќниот распуст даскалот Бино го испраша Крстета од аз до ижица и се покажа дека овој шебек ја знае целата азбука, го испраша по сметање не само до дваесет ами и педесет.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Откако убаво ја раскопа земјата тој почна да размислува и за буквите па од сета азбука ги избра само Р и У, ги запрета в земи а тие таму се испреплетоа и врзаа густо корење.
„Ненасловена“
од Анте Поповски
(1988)
Елегичната мелодија го преплави спонтано како одамна научена, блиска азбука.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Тој одамна ја познаваше азбуката на идеите, на животот, а сега научените знаци само уште повеќе ја забрзуваа неговата луцидна мисла.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Така тој збор речник, кој се затекна во мојот избеглички багаж, оживеа како рефлекс да ги запишувам зборовите, не почитувајќи ги при тоа правилата, дури ни правилата на азбуката...
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
И еден ден кога сета душа ќе му биде обземена од слепата јаничарска моќ, ќе започне да ги разместува народите, да ги заменува верите со комунистичката идеологија, да ги укинува старите азбуки на народите, по цена на милионски жртви, постапки кои се ширеа заразно и долготрајно и на балканската духовна почва.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Ги гледа многубројните визи со арапска, кинеска, латинична и кирилска азбука. Гледа и се чуди.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Тој придонесе да се прифати конечно латиничната азбука за албанскиот јазик наспроти старотурската османица.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Да не сакаш да те научам и азбука?“
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Зарем Сталин не расели народи, не промени азбуки, не востанови нови граници во името на новото безграничие?
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Тогаш, меѓутоа, јас не знаев да ја читам азбуката на телото, иако во некои нејасни претстави нејзиното тело го споредував со вжарен запис од некое непознато писмо.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
А можеби беше и во незавршената реченица, незавршениот збор во галаксијата на азбуката.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Отец Стефан, Писмородец по име, што измисли нова азбука, подобра од сегашната.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Му се задржа вниманието на зборот „поткачија, поткачија, поткачија...“ и сега наместо на Летка да ѝ ја закажува азбуката ѝ ја зарецитира глупавата песничка на којашто неочекувано се сети и што ја паметеше уште од детството: „Тодоре, Тодоре, поткачи се погоре. Ќе видиш три жени со пичките истрижени!“
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
