автономија (ж.)
28. До тоа време со Софија излегуваа два весника со насловот “Автономија”: првиот како “орган на политичките интереси на христијанското население во Турција” (1898-1902), а вториот како “задграничен лист на Внатрешната македонско-одринска организација” (I -16.7.1903). Мисирков веројатно го има предвид вториов.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
4. Или Мисирков, поради непостоењето на претходни истражувања, не можел да ги согледа процесите во развитокот на македонското ослободително движење во неговата целост или пак, во брзината со којашто ја подготвувал книгата, просто не успеал да се доискаже, да го прецизира својот исказ, зашто и во македонската историја националната борба ѝ претходела на политичката: најпрвин се развива движењето за свои цркви и училишта, за свој јазик и учебници, т.е. за национално-културна афирмација во рамките на Турција, па дури потоа и знатно подоцна за организирана борба за „политичка автономија” и за ослободување од Турција.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
28. Се прашува, кого го убедија ” Movement Macedonien”, “Право”, “Автономија” и др. во тоа оти се борат за слобода Македонците, а не оние што се викаат “Бугари” и се од Македонија и Бугарија? – Никого.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
- Големите се договараат, вели Ѓеро Ѓенески, може ќе дадат автономија.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Некои во Сараево пак беше ја скашкале. А ние чекаме автономија.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Во 1831 година Грција доби автономија под суверенитет на Султанот и стана Кнежевство.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Во 1830 година Србија доби автономија под суверенитет на Султанот и стана Кнежевство.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Во 1878 година по Сан Стефанскиот мир и по Берлинскиот конгрес Бугарија доби автономија под суверенитетот на султанот и стана Кнежевство, а Србија и Грција добија целосна независност и станаа Кралства.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Солунските весници предупредуваат: ,По ден-два ќе се крене Комунистичкото востание за автономија на Македонија.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ништо друго да не гледаат, откако Сталин им ја растурил автономијата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Поетот остана сосема рамнодушен кон идејата дека медиумот на писмото би можел да му овозможи на текстот темелна автономија, со тоа што ја израмнува општата разлика помеѓу дословниот и фиктивниот дискурс.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Не ни е грижа за фабулата, пишуваме за да изградиме одредена автономија во однос на својот живот!
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Наместо тоа се респектираат идеалите за етичка и интелектуална автономија.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Елитистичките, економските, редукционистичките и песимистичките постапки ги заменија нагласувањето на релативната автономија, отпорот на публиката, множеството значења и политиката на уживањето.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Тој не ја исклучува можноста Македонците да добијат „автономија или независност“ и со примена на вооружена сила.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“
од Тодор Чепреганов
(2001)
Малку потоа ете ти уште толку француски и англиски, разбрав дека работата на Турција и е спукана: автономијата на Македонија доаѓаше.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Кон нив биле приклучени и неколку богати македонски трговци, но тоа не го менува фактот дека главни носители на егзархиската политика во Македонија, против која се борела македонската интелигенција, биле познати интелектуалци дојдени од Бугарија и дека тие станале главни идејни носители и организатори на борбата против историски определената самостојна дејност на Револуционерната организација, т.е. против нејзиното основно програмско барање - по револуционерен пат да извојува политичка автономија за Македонија.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Во пресудата особено се крие тоа што го знаеле многумина, а и солунските конзули, дека гемиџиите со своите акции сакале да предизвикаат активна интервенција на Европа за давање автономија на Македонија.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Овој лик е присутен речиси во сите или буквално во сите досега објавени осум книги од Луановата „Балканска сага”, но сега, како да се здобива со статус на одделна целина, на една автономија на достоинството па, се извишува налик на биљур врз поворката од останатите впечатливи јунаци на оваа проза.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Една, војна, друга војна, Србија доби автономија, Црна Гора доби автономија, Романија доби автономија, Бугарија доби независност, ние останавме на зелена гранка, со клетвата Адамова врз главата!
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
