ѕидар (м.)
Еден полуселски облечен ѕидар со капки вар по лицето ѝ подаде неколку дваесетпетпариња.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Језекил го повика малтерџијата да му донесе бетон, беше сам на таа височина, ѕидарите крај него беа ги зарамниле своите редови.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Беше на едно високо скеле, сега веќе ѕидар, а некаде во него, вкоренувана низ сите оние изминати години, долги, од неговото детство, почна да ги подава своите отровни повитки, една ужасна бездна, да се отвора и да се длаби пред неговиот поглед и да не му дава мира да се размавне и да работи, како што знаеше тој, како што работеа сите други мајстори, и во сонот опоменувајќи со длабочината на провалијата под него, ниеднаш не позволувајќи му да подзаборави, да си ја сочува онаа свикнатост со не.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
И му дојде сега наеднаш, нагрвали којзнае од каде од него, чиниш се породи некаква фурија во некои неочекувани длабини од него, заедно со едно беснило, што го обземаше, заедно со она лудечка желба да се издроби во тој снег, и сето тоа полека се вообличуваше во оној лик, оној одамна сретнат и чиниш умрен со заборавот ѕидар, воскресна, чиниш сега сретнат како нешто, што се случува веднаш тука, пред неговите очи, чиниш со неговото тело, и тој набргу се најде целиот себеси сегашен во тој одамнешен лик, а неговото тело веќе сето се завитка во она, што тој отпрвин го имаше само во сеќавањето за набргу да се најде сиот, и духом и телом, понесен и збеснет во тоа...
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Двајцата се ѕидари, мајстори и како такви работеле во Луксембург.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Напомош дојдоа и ѕидарите од Пјештани, а таму „бетонци“ издигаат цел комплекс на бањи.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
„Само ако архитектот, ѕидарот и станарот се обединети, тоа значи една личност, може да се зборува за архитектура. (...) Архитект- ѕидар- станар се троединство, како Богот- татко, синот и светиот дух“, пишува Хундертвасер.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Уште тогаш ми се причинуваше оти би можела да пресметам колку лулиња испушил ѕидарот додека го ѕидал бунарот.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Можеби и младоста и радоста ќе се врати, за кои со толку тага ѝ зборувал Анастас ѕидарот на Надежда Мирска.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Во секој ред ѕидарот клавал по еден, по два. А кога ќе го главел белутракот го вадел секалото и пробувал дали каменот фрла искри.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Објектите во него биле изградени од затвореници по војната, не само како обични ѕидари туку и како палири, па дури и еден архитект.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Кога некој шепна дека се зачувани многу свети книги од старата црква, а друг додаде дека ѕидарите сега сигурно ќе смислат да изградат за нив погодно скривалиште, па макар и во олтарот, ибн Тајко со голема гордост се потсети на книгите од Марин Крусиќ.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
2. Додека ѕидарите, мајстор Хусеин и мајстор Абдула, го редеа скелето за минарето и патем се препираа за неговата височина, ибн Бајко веќе убаво се смести во чифликот на село Бразда, што му беше доделен.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Кога во еден момент погледот му застана врз дрвцето расцутен јоргован, кое прикрај се бореше со правта од ѕидарските работи, лицето на Сандри се осветли: ете го знакот.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
ПАНАЈОТИС: Вие сте тие прочуени ѕидари.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
„Дали е тој масон?“ „Каква врска има тоа?“ „Дали Георгиј II е слободен ѕидар?“ „Мене тоа не ми е познато”.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Откако го прочитав ова, започнав да тријам раце ко вевчански ѕидар што преку тендер бил ангажиран да изврши хидроизолација на Венеција.
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
Вистината е потривијална. Се разбира дека тие двајцата беа слободни ѕидари.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Тоа е тематски парк на кој за ужасот на масовното уништување, на потполното исчезнување, на геноцидното согорување, на холокаустот на припадници на цели социјални групи: Евреи, припадници на речиси сите словенски нации, Роми, Синти, хомосекусалци, комунисти, анархисти, јеховини сведоци, слободни ѕидари...
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Сите се од Голо Брдо. Едни со привремен престој, чекаат преселување во Драч, други на печалба – ѕидари и аргати.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
