чист (прид.)
Да знаете чисто зашто духовник зема души грешнии от руки дјаволски и ги доведуе у царство Божие.
„Избор“
од Јоаким Крчовски
(1814)
Се колнеа Гегите, колено чисто на тие Пелазги славни.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Младенец как Ангел прехарен младенец, Ти прва си рожба, ти мајци првенец, И чиста пречиста душа ти невина, Как Анегл небесен во рајска градина.
„Пeсни“
од Рајко Жинзифов
(1863)
Во болници модни, во кревети чисти не ќе најде почин дружината млада, во војните не се правилата исти, и нема бел бајрак за народ што страда.
„Локвата и Вињари“
од Лазар Поп Трајков
(1903)
Таму, т.е. на Косово Поле рекол господ да си ја загубиме царштината за казна затоа што не сме ја чувале верата чиста.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Тие сакаат да ги направат Македонците Срби, забранувајќи да се обраќаат пропагандите со нив инаку, освен како „прави” и „чисти” Срби. Тоа не стана.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
И така, историјата на културниот развиток на народите, во согласност со нејзиниот од, содејствува: или за чисто етимолошки или историски правопис, или за мешан – етимолошко-фонетски или историско-фонетски, или најпосле за чисто фонетски правопис.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Ја гледаш Симка? Чиста ти ја давам како роса, како солза, како китка босилек!...
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
КОСТАДИН: (По извесно двоумење). Не, не сакам жена за пари! Јас милувам, Симка од чиста милост да ми дојде, не за пари!
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Дошла поголемата и уште од врата вика: „Стани, татко! Не си слаб!“ - „Не можам снао, вели Серафим. Да простиш, направив малку аџамилак, не сум чист.“
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
ТЕОДОС: Оставете! Оставете! Вие ќе ме чистите, и чист ќе бидам!
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Дај ми ти чист есап, брату. Кажи ми зошто сакаш да ми алалиш, инаку нејќам...
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Тоа да го знаеме, но не веќе апстрактно, не само во чисти категории, поими, идеи, туку во поими што се одраз на една материјална реалност, што се одразени идејни слики на светот и општеството, значи да откриеме како и на кој начин можеме и мораме да станеме „субјективни“ делови на објективната стварност, реални фактори во појавите, општеството, политиката, науката, идеологијата, уметноста итн.
„Значењето на Хегеловата филозофија“
од Кочо Рацин
(1939)
Кој ни замати извори бистри извори на души чисти?
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
Стариот материјализам со својот чисто емпирички метод никојпат не можеше да го види нивното единство, нивниот премин една во друга, па затоа неговото познавање на објективниот свет и на општеството беше ограничено, неполно, мртво.
„Значењето на Хегеловата филозофија“
од Кочо Рацин
(1939)
Тој отпрво, зафатен со работа, не го забележа, но кога го виде зачудено ги покрена окалките: – О-хо, нашиот водоносец! – извика командантот весело, бришејќи си го со чисто бело шамиче замаглените стакла на окалките. – Каква чест! Седни.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Тргнете денес згрнати чисти работници - граѓани мои, рудари, огнари и машинисти, - ударници - на трудот херои!
„Мое село“
од Ванчо Николески
(1950)
Пред мене се редат куќи и улици, училиште селско, варосано, чисто, о, спомени детски, одбегнати птици, ко детулче каде јас сум учел писмо!
„Мое село“
од Ванчо Николески
(1950)
Ел - Тепе в облак надвишил чело, шумоли тивко низ гора лист, мирисат росни цвеќиња в долој, ромори поток ко солза чист...
„Мое село“
од Ванчо Николески
(1950)
Утредента, кога влеговме во визбата кришум како и порано, просторот кај што беа дрвата беше чист.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
