чешле (ср.)
Ѝ однесе прва китка испратена од Јована. Потоа огледалце, чешле, мониста.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
шишенца, кочанки, чешлиња, мивки, сапунчиња, гризнато овошје, коски, пердуви, распаднати метли и износени опинци, и ги носеше некаде со себе за пак утрината да ги врати и да ги остави на брегот; гледаше кон шеварот и трските во езерото во кои се размножуваа сите водени птици и кои крескаа како нечисти тешки и гадурии, што тука, во старо време се криеле: змеови, азџери, стии, ламји, вештерки, улавици, гидии, сеништа, ветроштиње, таласами, нави, укалци, катари, улери, буици и други сакатури,
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Ги собра и другите предмети останати од него: лулата, чешелот за косата, малото чешле за мустаќите и густите веѓи, игли и конци за везење, влечките, географската карта на која беа обележани земјите и местата каде што ги поминал - и сѐ спика во ковчеџето да не ги гледа.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Ја фатил главата меѓу дланките и само трза со чешлето.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ете го Лазор Рогожаров и со чешлето ме удира по рамо.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Лазор Рогожаров вади чешле и огледалце и почнува да се чешла.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Што му направија за сите девет месеци интернација...? И види: Застанат пред огледалото, Макс Мертен го вади коскеното чешле од внатрешниот џеб на сивиот ленен костум и сака строго да ја зачешла својата мазна фризура, кога забележува дека нема лице.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
