четириесетина (бр.)
Долу, во дворот, стоеја собрани четириесетина млади.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Будимпешта, низ која тече Дунав, е посебно доживување за оној што овде првпат ги доловува нејзините силуети и сиот град, кој се протегнувал на близу четириесеттина километри.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Ни беше определен хотел, оддалечен четириесетина километри, во Солинген, познат центар на челичната индустрија.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
уште еден домат или за двосмислената свежина на дистанцата во пишување …додека ја дочитував трудољубивата писмена задача на вашиот критичар против новата проза објавена во последниот број на вашето ценето списание се сетив на една од ретките средби со дебелиот кој по сто и осумнаесет дена и ноќи во истамбулскиот затвор и четириесетина килограми помалку си мезетеше сѐ уште со истиот прекар и со истиот апетит двојна салата од домати…
„Или“
од Александар Прокопиев
(1987)
Најпосле - ноќ. Се стемнило кога некој Богдан Преслапец, умен маж со сенка на замисленост во очите, му рекол на црниот Пандил Димулев дека двајца Онисифоровци се премногу за четириесетина луѓе со различни имиња.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Во моето одделение бевме четириесетина; добар дел од нив беа странци.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Знаеш што, во јануари го зедов списанието под свое, имав само четириесетина претплатници.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
На пример, ми падна в очи дека Катерина не седеше во скутот на Мирко Бунде; беше расположена на софата; но навистина го беше навлекла на колковите спомнатото крпче од здолниште кое во најдобар случај можеше да прекрие само четириесетина сантиметри од оној предел помеѓу нејзините колена и делот на слабините од каде скапоценоста, нејзиното папоче, што не смееше толку лесно и неодговорно да се раздава на туѓите погледи, срамежливо наѕирнуваше како роза или како око.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Се работеше за патување од пред четириесетина години, од кое денес останале само куп зборови, премолчувани во различни времиња, задржани во сеќавањето, зборови-спомени во неодгатлив неред.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Градот реши, на иницијатива на четириесетина потписници, да ме прогласи за почесен граѓанин, во знак на благодарност за придонесот на моето книжевно дело, односно за придонесот за балканската книжевност, што овозможи мојот роден град да стане познат во светот.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Болеста сосема ја имаше изедено и мајка ѝ, инаку крупна жена, беше падната на едвај четириесетина кила.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Секоја вечер четириесетина стражари и вратари ја затвораа вратата и сѐ до зори вардеа, така што никој не можеше да се префрли одовде ни од едната, ни од другата страна на брегот.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Меѓутоа, генерацијата југословенски амбасадори која заминуваше во 80-те години на минатиот век на највисоките дипломатски мисии и на која припаѓав со своите четириесетина години, заминуваше кога сите идеали врз кои почиваше федерацијата, со исчезнувањето на нејзиниот творец Јосип Броз Тито, тивко се губеа, остануваше само по некоја трошка од тие идеали, која најмногу се откриваше во неврзаните земји, кои веруваа повеќе во Југославија во тие времиња отколку самите нејзини жители во неа.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Семовиот репертоар се состоеше од педесет и пет смешни приказни и околу триесетина или четириесетина песни. Но, по никоја цена не запираше тука.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
На првиот кат имаше уште две спални за по пет прифатени жени, додека останатите четириесетина беа сместени на вториот кат во три необично големи простории.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Една вечер, кога се враќав дома, ме пресретна еден господин со цилиндар на глава, на возраст од околу четириесетина години.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Не велам дека јас го открив прва, зошто Прабхупада го кажал уште пред околу четириесетина години.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
- Веројатно. Монографија од четиресеттина странички, мора со нешто да се наполни.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
За да го долови подобро и подлабоко значењето на зборот инает, тој се обиде со помош на своите речници да го најде во превод во четириесетина јазици, но со ист корен го најде само во балканските јазици.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
