цигла (ж.)
Тогаш на Арсо му препиша да ја изедува храната што му се доделуваше секој ден - некоја сивкава посна чорба и пченкарен леб сличен на добро препечена цигла.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Таа не сакаше да гледа во купот цигли, бетонски плочи, искршени предмети, што беше останал од нашата куќа.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Зедов цигла и фрлив - завладеа тишина...
„Прва љубов“
од Јован Стрезовски
(1992)
Го отвара и гледа во хартиените цигли. Ги гали замислено.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Имаше и денови кога ветерот ѝ го поткреваше фустанот откривајќи ѝ ги белините на ципите, или кога при разминување на тесното скеле ќе им се поджулнеа телата или кога ќе му подаваше цигли под него, а тој слободно ѝ ѕиркаше во нејзините гради низ широкиот отвор на фустанот.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Доминира циглата, сивите бои и студената атмосфера.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Месеа кал од црвена глина со слама, па ги правеа сами керамидите и циглите за да градат куќа.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Го подготвував првото ладно оружје кое го забележав - голема поткршена цигла.
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
Цртал со креда од цигла по целиот пат, од шталите до Лозарството.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Во старата чаршија, имаше и немалку дуќани и стари градби градени со ќерпич, односно со сушени тули, а не со печени цигли.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Ќерпичот се редел со раце или со специјални кошници, сѐ додека Шпанците во доцната бронзена доба од VIII век пред новата ера не започнале да ги печат циглите и тоа ќе означи нов цивилизациски скок.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Би можело и така да се рече, непечената цигла ќе ја извиши и одржува долго време Отоманската Османската Империја?
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
