фрижидер (м.)
И жената, како за нешто судбинско, почна да говори дека е невозможно да се живее повеќе во Скопје без фрижидер.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Штом го исплатија кредитот за електричниот шпорет, зедоа друг - купија фрижидер.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
СОЊА: Во фрижидерот има само едно црвено јајце. Велигден беше пред шест месеци.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
Од утре ќе ја забравам вратата, ќе ги спуштам ролетните, ќе ги исклучам телевизорот, фрижидерот, машината за перење, ќе ги изгорам фотографиите, писмата и сите останати продукти на хуманизираната носталгија, ќе се соблечам и... ...во мракот, во молкот, ги начулам ушите, пуштам да ми се провлече 'ржењето низ грлото, нечујно газам по тепихот од трева, бршлен, од мравки и изгниени коски на жртвите, ги насетувам, од другата страна на решетките, преплашените контури на полуќелавите, бледи чиновници, го одбирам најмалиот, најизгубениот, веќе му го распознавам лицето што со мазохистички грч се ѕвери во мене, со побелените прсти го стиска работ од канцелариската маса, врз која лежи расфрлена хартија, избраздена со црвен фломастер, немарно се испружувам, токму до неговата нога, загризувам силно, под платното на пантолоните, под епидермот, но не дозволувајќи му на сечивото на забот да оди подлабоку, заплачува додека со јазикот нежно минувам по ранетото место, сѐ уште воздивнувајќи од болка го зграпчува црвениот фломастер, нервозно зачкрипува по хартијата... волшебниот лет на шарената топка или повеќезначност на современиот театар ...
„Или“
од Александар Прокопиев
(1987)
На листање весници, ѕвекот на прибор за јадење, пуштање вода ви ВЦ, рамномерно зуење на фрижидер...
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Божем ќе ми прати мајстор за фрижидерот, а ништо од тоа.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Ти цртам кревет, нарачано будење пладневно, Штраус на екранот, ладна прасетина во фрижидерот.
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
Кожите се чуваат во фрижидер неколку дена додека не станат ронливи, а потоа се прави прашок кој се пуши.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Имаше неколку ВЦ-а во Билиевиот оддел, лавабо и фрижидер кој секогаш беше преполнет со грејпфрут и оранж џус - луѓето на спид просто умираат за Це витамин.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Во една мошне агресивна, дури брутална, поза, актерот препорачуваше дека оние што патиките ги користат за да ги стават на масичката додека гледаат ТВ, или да прошетаат до фрижидерот, или за да ги „покажа“ - тие ни случајно не треба да ги купуваат авиа патиките!
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Да го стави чајникот со зовриената вода во фрижидер?
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Од фрижидерот да вади јајца и рамномерно да ги фрла на патос?
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Во еден свет во кој секој би работел само неколку часа дневно, би имал доволно храна, би живеел во куќа со бања и со фрижидер, и би поседувал сопствен автомобил или дури и авион, најочигледниот и можеби најважниот вид на нееднаквост, би исчезнал.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Дома фрижидерот беше полн со разни јадења и кока-коли, каков што е само кога некој од нас се враќа од пат, кој било, само не мајка ми. Тогаш е најпразен.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
- Нема многу да ќариш кај мене, денес во нашиот фрижидер има промаја. Сосем празен.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
- Ти, изгледа, не знаеш што е тоа „промаја во фрижидер” – се насмевнав откако ѕирнав внатре. – Да видиш како е кај нас понекогаш!
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Сласна е само лубеницата, разладена во фрижидер. ***
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Низ гаражата влезе право во кујната, го отвори големиот фрижидер и во него ја нареди храната.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Го оставив леѓенот и му донесов едно шише од фрижидерот.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Рацете ми се набабрија и не можев да ја издржам болката, па си ги пикнав во слојот мраз што се има налепено на горниот дел од фрижидерот.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
