фантастика (ж.)
Читањето еротска литература и научна фантастика ја враќа вербата во кажувањето.
„Младиот мајстор на играта“
од Александар Прокопиев
(1983)
Најнапред ќе го забележиме нивото на вистинитоста што ни ја сугерира тој јазик а потем нивото на фантастиката, на легендата, на она што е суштински нестварно.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Но тоа беше речиси незамисливо, достојно е за научна фантастика.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Кога ние се појавивме на сцената, научната фантастика беше толку изнемоштена што ни беше мошне лесно да дојдеме на чело...
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Како што вели самиот наслов, оваа книжевност не е ни фантастика во класичната смисла на зборот, ниту пак футурска (анти)утопија.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Всушност, тоа е прегнантна определба на координатите на еден фасцинантен имагинативен простор што е омеѓен од двата спротивставени пола на немиметичката книжевност: фантастиката на натприродното, што им се потсмева на природните закони или пак наполно ги игнорира и фантастиката на идното, сфатена како социјална критика.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Бидејќи бев преоптоварен со теми и книги од областа на фантастиката, решив бидето да биде тајм-машина.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Книгоиздателствата во овој период немале ниту најмалку доверба во авторите од пулп списанијата; во овој период не е забележен ниту еден случај на фантастика публикувана од реномиран издавач и продавана во книжарници. 94
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Некаде на своето пропатување др. Лири се запознал со Вилијам Гибсон (William Gibson), писател на научна фантастика, комушто му се припишува дека го основал сајберпанк (cyberpunk) движењето.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Дотогашното сфаќање на научната фантастика се засноваше врз делата на великаните на тој вид литература, како Исак Асимов (Isaac Asimov), Артур Кларк (Arthur Clarke) и Жил Верн (Jules Verne), кои својата инспирација ја црпеле од егзактната наука.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Во „трансреализмот” писателот излегува од рамките на реалноста со помош на архетиповите на научната фантастика (летечки чинии...) што ги употребува на постмодернистички начин.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Сосем блиски по духот, а далечини по формата, се бројните алегории и параболи со елементи на фантастика со ретки содржини, почнувајќи од поетските параболи (Куќа) или кошмарните визии (Писание за ѕвероглавите, Специјалист по чудни болести) и алегориите (Потоп, Студ, Кула, Писмо, Старицата и деветте кучиња) со стокмени значења.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Сосема е инаква разработката на мотивите богати со поетска фантастика (Портрет на непознатиот) каде што стварното, скриено од нашите очи, ќе го откриеме низ уметничката постапка, благодарение на визијата на Владимир Георгиевски.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Македонија е школски пример за фантастика
- за премин од едно на друго рамниште
на раскажување;
- за премин од реалниот во измислениот свет
- за губење на границите.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
За да има фантастика
во книжевноста
неопходни се четири услови:
да се премине од стварноста во некој сон
да се патува во време
да постои приказна во приказната
да се има двојник или неизвесен идентитет.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
