фалинка (ж.)
Ја сфаќате фалинката на таа ситна имитација на грчката цивилизација: таа сè сака брзо.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
- Види го, убаво момче, и паметно, ама си има фалинка.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Нели, млад пријателе, можеш да си замислиш што произведува ваквата фалинка во браната?
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Во тој луфт, тој циркуски неон
и сега не се познава каде е
мојот живот, мојата скриена фалинка
не сум крив јас
виновни се оние кои веруваа
полесно ми беше да бидам неограничен
во слободата да грешам, одошто да сакам
ја имав секоја имајќи ја безличната
жена, не груба, не глупа, не грда
напросто ефемерна
бришаниот простор ме плаши, не празниот
ѕвездената прашинка која светка под папокот
на мојата скокотлива куртизана, судбината
мојот детски инат, залудното препознавање
во сѐ што не сум јас
зар не сум доволно смртен
за да бидам и жив, и со себеси соочен
зар јас ќе го напуштам светот
не тој мене, мила моја!
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Егзистенцијална фалинка.
Животот се добива на попуст
на крајот од сезоната
краткотрајна
како поларна светлина.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Ама, ете, нашето девојче си има фалинка некоја...“
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Ама, има само една фалинка. Тој се однесува исто како маж Црногорец, кој не се помрднува од место, исто како оној што ќе го заглавиш со шрафцигер, па не сака ни долу, ни горе...
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Од дарови за невестата треба да купиш само нежно син фустан за во матично (во бел нема шанси), дека е со фалинка и таа како тебе ,има напукнат брак, па сронат во стакленца ситни и такви исти ситни деца …неколку.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
