утрото (прил.)
Утрото станале и го зел Силјана Аџи кљак-кљак, та го прошетал низ неговото гратче и го однесол кај двата извора, што се правеа штркови и човеци.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Утрото тргнав за повнатре да одам.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Се удрил со дуовникот и Силјан на пазар; вур, тут, беше ујдисале поштозашто и утрото тргнале по вилает да просат милостиње за на Божи гроб.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Утрото порано Митра веќе беше го обесила месарникот со вода на верушките за да ги измие ваганките, лажиците, тепциите и грнето во кое се вареше петелот.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
И утрото, уште со видело, си дојдоа нашите свадбари в село со сите дарови.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Пред да исчезне пресмета: од утрото кога последен пат го сонуваше ножот од овој час минаа две ноќи.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Утрото уште рано в зора стана калуѓерот, се прости со домаќинот и домаќинката и си тргна кон Старавина.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Утрото Славчо стана и отрча право кај баба си да ѝ раскаже за убавиот Месечков зрак.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Утрото мајка му го прашуваше: - Што си барал синоќа под креветот? Те најдов таму заспан.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
А утрото, кога ластовицата повторно отиде да си го бара својот стан, се судри со една плаката што преку ноќта беше ставена пред вратата: „ЗА БЕЗРАБОТНИ ПРИСТАП ЗАБРАНЕТ“
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Утрото се провлекува низ закнижените прозорци, блескоти по бледилото на лицата.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Утрото со блескав превез и свежина ги распавта матнежот и црнилото од ноќта.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Утрото, наспиени и одморени, децата излегоа од стариот вагон и со вреќи на грб заминаа негде во градот што се будеше.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Утрото тој пак се огласи со еден истрел, но очекуваниот одговор од зад Гола Глава не дојде.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Во вторникот утрото неочекувано Србин му се сврте на Шишмана.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Утрото Бојан бескрајно долго ринеше снег. Се бореше за тие вчера трасирани пртини во снегот, да ги одржи, да ги зачува.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
- Тоа се случи, речиси, ненадејно. Додека се миеја утрото на потокот, Бојан и Денко се договорија.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
— Море ми, лели пусти свети Јовани беме, Толе, дали не му грешиме на господ ноќеска, — небарем се покаја Миша кога се осамна утрото и кога се виде дека лежи на Толевата десна рака.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
— Јас не признавам ни грнци, ни букари, и сакам мојот збор да се слуша! — провика утрото пак Толе.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Утрото, кога тој замина на работа, влегов во неговата соба и брзо ја барав сликата на мама со очите.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
