тупне (св.)
Јас су со тебе, и ако не го закла попот во турско за многу кабаети, ќе го заколеме сега обата и ќе се куртулисаме од него, — рече Ѓуро и го тупна по рамо внука си, негов најблизок род.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Необичната врева што настана го разбуди малиот Мартина исто како кога замислено одите некаде, а некој одеднаш ве тупне по рамото одзади.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Затоа тој рече: - Е па, кога на сѐ што ви кажам се смеете, тогаш нема повеќе што да ви кажувам! И тој тупна со ногата и си излезе.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Кога наеднаш - оп! нешто го тупна по грбот.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
- Ајде, оди, што чекаш! - ја тупна Бојан по грбот, лесно, како да ја гали.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Во книжевноста, на пример, на некој бирократ- рецензент треба да му тупнете сто марки да ви напише една тажна страничка безличен текст.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Не сакајќи да биде за потсмев, Милка престана да мава по снагата на Вангела, си тупна две три тупаници во сопствената глава, а потоа така седејќи си го префрли веленцето преку себе.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Во дуќанчето отспротива има јајца колку сакаш. Дајте пари за шест чифта. Тврдо варени, разбра? И немој да ти тупнат некој сматок!
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Но мора да беше тој, зашто човечето си побара од наречената братучеда да го почести, па мајка му отвори една тегла со зашеќерено слатко и му ја тупна со забришана лажичка и чаша вода, токму онака како што правеше со окупаторските војници што ни упаѓаа дома како неканети гости и без збор благодарност или насмевка ќе ѝ ја вратеа теглата откако ќе ја испразнеа до дното, не задржувајќи ја ни за спомен.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Ване ја тупна торбата среде масата, не да ја разлути туку да ја поврати: - Татко отиде на работа?
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
- Тоа е мое пријателче, - објасни Рангел и го тупна Коча по плеќи. - Студент, уште малку доктор ќе стане.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Тој тупна жално на маса.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Да беше до нив, тие ќе ги тупнеа книгите без никаков ред во трите сандаци и работата ќе беше готова за час-два.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
