тринаесет (бр.)
Бино пак го покани сега нему да му се предаде како пред дванаесет тринаесет години што го канеше да му се предаде на мудурот, бидејќи сега тој седеше на тој стол, но тоа само го налути Јована, та за инает на Бина реши да се предаде, но не нему, ами направо на окружниот началник во Битола.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Пред началникот Јован, како и Бино, плукна на бугаршчината и се заколна на верност краљу Петру I, за кое веднаш стана општински шумар на оној ист свој реон во којшто брка комитаџилак тринаесет години.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
За алките заковаа синџир од два метри должина, па тој синџир го врзаа за алката на наредниот и така со дваесет и шест метри синџир и тринаесет алки ги оковаа сите бунтовници на по два метра растојание еден од друг, да можат да одат на двојни редови.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Не сум се видел со него цели тринаесет години.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Има уште дванаесет или тринаесет пати по пет сантиметри.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
На лавежот од песот истрча мало девојче — два тринаесет години, го искара, откако виде дека гостите не се Турци.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
И затоа вечервава не му беше ништо тешко да ја отвори влезната врата, која уште беше на мандало притурната, бидејќи Митре не беше готов со јагнето, а сестра му Стана и другата слугинка не беа готови со другите манџи и алвата, што ја пржеше внук му Најдо, дете од тринаесет четиринаесет години.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Така лутајќи ноќе од шума до шума и од село до село, по тринаесет години, се нашол на своја голема несреќа во Лесново ...
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Постел тринаесет години.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Во нивните исплакани очи секако веќе и немало солзи: Господи и мајко богородна и Гавриле Лесновски, стоплете им ги душите на Богдан Срменков (дванаесет години) на Горан и Јордан Пенков (тринаесет и шеснаесет години), на Салко Пребонд (петнаесет години) и на Климент Темелковски (шеснаесет години), но коските молчеле далеку од сите очаености на живите, и му биле верни на чудесниот спокој што ни бара ни прима утехи во својот заборав за она што е ден и она што е ноќ, за сѐ што е грч на тегоби.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Сум му сменил шест чифта амортизери. Триста и пет свеќици. Единаесет полуосовини. Дваесет зглобови. Тринаесет ламели. Четири карбуратори. Лагери. Хилзни. Дихтунзи. Гуртни. Ауспух. Бандаж.
„Буре барут“
од Дејан Дуковски
(1994)
Натан ‘Лардес’ Ливајн, специјалец, беше распореден во истиот баталјон, истата чета, истиот кревет, веќе тринаесет, накај четиринаесет месеци.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Кога останува сам, Сенка, притискајќи едно копче во масата, целиот огромен ѕид отспротива го претвора во големо огледало кое сега ја отсликува целата долга маса со тринаесет столови, и господинот Сенка во центарот, сличен на некој чуден светец, но сепак повеќе, така сокриен од светлината, налик на дамка од разјаденост врз површината на огледалото, или пак како давеник во таа живина локва, „чии испарувања, кога-тогаш, ќе нѐ задушат сите“.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Кога имав тринаесет години доживеав засрамувачко искуство.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Човекот во сина облека застана токму под таблата на која беше испишан бројот тринаесет.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Го стави во џебот и чекаше готов да го дочека автобусот број тринаесет.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
I Беше јасен и студен априлски ден, а часовниците отчукуваа тринаесет.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
А логотетот тогаш заповеда да се донесат тринаесет книги и тринаесет калеми, за да се озакони и на писмо волјата Божја што проговори низ устата на Стефан Лествичник и низ устите на сите нас, дванаесет на број и логотетот, тринаесетти.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Потем ги собра тринаесетте сочиненија, се поклони, побара дозвола да замине на молитва во својата ќелија и нѐ остави.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
„Копај повнатре, море Јован“, рече друг, „околу наоколу, околу наоколу, повнатре, зашто подоцна ќе се стесни“. „Ќе излезе на осум метри. Да се кладиме!“ „На дванаесет до тринаесет“, рече друг.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
