стравотен (прид.)
На лицето му се гледа некакво стравотно чувство на осаменост и затвореност во себеси.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
- Аууууу! - како нож се засече во тишината стравотното волчешко завивање.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Можеби ниедно живинче не ја преживеало оваа стравотна ноќ?“ - размислуваше момченцето, кревајќи се на мускулите од рацете, така што со устата ја бакнуваше напати студената, исчадена греда, па бавно се спушташе, нишкајќи се притоа со целото тело.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Црната сенка отскокна врз белиот снег, испуштајќи стравотен рев, па брзо, меткајќи се лево-десно почна да се повлекува назад.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Во тие стравотни денови на земјотресот се плачеше и за сосема непознати, ни видени ни чуени, толку беше страшна таа трагедија.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Лозан Перуника се разбудувал со чувство на доаѓање од свој вилает на кратко спокојство во туѓ атар, од возвишеност во свет на диви мириси и заканувачки гласови околу кои се протега на дива површина многубоен мов со змиолики пипала што се појат со супстанци на сѐ што дише и го одржуваат стравотниот живот врз туѓо уништување.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Морето од мириси е темно и опасно. Стравотен бран секој здив ти го следи.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Во тоа време Лабрис доби извесни шанси да се инкарнира во прекрасна дебела книга, но нескротливиот темперамент и стравичниот вербален торнадо на господинот Вулкански во една вечер во Александар плац (темна и дождлива вечер) ги уништи шансите на тој хипотетички проект.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Макс Бекман поради стравотните впечатоци од болницата доживеа нервен слом, така што кон крајот на 1915 беше отпуштен од војска.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Сиот тој ден, со мали напливи на возбуда, мислата му се враќаше на претчувството за стравотниот пораз во Африка.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Ѝ се предадов на стихијата да го запишувам или поточно - само да го запишувам она кое се корнеше од мене во околности (се срамувам од зборот што ќе го употребам) - на неподносливи страдања, на стравотни болки во коските.
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
Секогаш му намигнуваше кога ќе му се приближеше да го гледа волшебното точење на тој стравотен инструмент за разубавување.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Продолжи да оди. Пенушките од брест, што беа откорнати од теренот и со булдожер беа турнати во купишта од безредие со корењата црни како јаглен кренати нагоре под чудни агли, му изгледаа стравотни и го потсетија на надуените мртви тела испечени од сонце, што ги имаше видено на северно-африканските бојни полиња.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
